VERSLAG: Dana Fuchs - 16/11 - De Bosuil

Dana Fuchs - 16/11 - De Bosuil

"De revelatie van Bospop 2008", zo staat er te lezen op de poster van het concert van Dana Fuchs in De Bosuil. Degenen die er bij waren op Bospop kunnen dat bevestigen. Tijdens dit eerste optreden in Nederland van de tot dan toe vrijwel onbekende zangeres, reageerde het publiek zó positief dat het zelfs de artieste in kwestie niet onberoerd liet. Fuchs, actrice en zangeres uit het zuiden van de VS, was er enkel met haar vaste gitarist en songschrijver, de rest van de band bestond uit ingehuurde muzikanten uit Nederland. Het nummer 'Songbird (Fly Me To Sleep)' werd meteen door het publiek op Bospop omarmd en luidkeels meegebruld. Versteld van wat er op dat moment gebeurde moest Fuchs even een traantje wegpinken. Fuchs koestert goede herinneringen aan dat optreden op Bospop en ze laat blijken het fijn te vinden haar Europese tour tevens in Weert te eindigen.

De programmeurs van het festival Bospop in Weert, waar vooral veel 'golden oldies' op het affiche staan, namen een gok door het neerzetten van Dana Fuchs. Hoewel de zangeres qua genre perfect aansloot bij de andere acts, is het toch uitzonderlijk dat (relatief) onbekende of opkomende acts op zo'n prominent tijdstip staan. Het heeft Dana Fuchs geen windeieren gelegd; een volle tent, dolenthousiaste reacties, lovende kritieken en een vervolgoptreden in De Bosuil. Een zeer goede gevulde Bosuil, welteverstaan. Met een luide schreeuw komt Fuchs fier het podium oplopen. Ze voelt zich thuis op de planken, daar is geen twijfel over mogelijk. Ze laat haar witte beatring stuiteren tegen haar rechterborst, zwiept met haar krullende blonde lokken dat het een lieve lust is en de vocale uithalen komen vanuit haar tenen. Één brok energie, ongeremd én ongepolijst.

Fuchs brengt een broeierig mengsel van blues, southern-rock, zuidelijke soul en gospel. Vanwege de rauwe zangstijl, tekstuele diepgang en de bijbehorende persoonlijke achtergrondverhalen doet Fuchs veel denken aan collega Beth Hart. Zo heel gek is dat niet, want beide dames kennen elkaar. Sterker nog, Fuchs volgde Hart op voor de hoofdrol in een musical over het leven van Janis Joplin. Wat dat betreft zijn ook Anouk en P!nk - beide erg geïnspireerd door Joplin - goede aanknopingspunten om de stijl van Dana Fuchs te omschrijven. Overigens laat Fuchs veel ruimte open voor de voortreffelijke muzikanten, die - gezien de grijze haren en kale plekken - al heel wat jaren meedraaien in de muziekwereld. De nummers worden stuk voor stuk lang uitgerekt en uitvoering toegelicht door Fuchs, waardoor het gehele optreden ruim anderhalf uur in beslag neemt. Maar Dana Fuchs verveelt geen moment.