VERSLAG: 50 Cent - 28/09 - Ziggo Dome

50 Cent - The Final Lap Tour

Wie jarig is viert feest, en dat is precies wat 50 Cent heeft bekokstoofd met de Final Lap Tour. Na 45 shows op Amerikaans en Canadees grondgebied, is hij op 28 september 2023 naar Amsterdam gekomen, om daar het Europese deel van zijn tournee te beginnen met een show in de Ziggo Dome. En daar wilde Podiuminfo uiteraard maar al te graag bij zijn.

Ruim 20 jaar geleden kondigden Eminem en Dr. Dre aan dat 50 Cent bij hen had getekend. Niemand wist destijds dat daar een legendarisch debuutalbum in de maak was. Ondergetekende was 14 jaar toen dit fenomeen ten tonele kwam. Fifty was 28, en Busta Rhymes zat al ruim een decennium op het pluche in de Hiphop. Met klassiekers ‘Break Ya Neck’ en ‘Ante Up’ in zijn arsenaal is de term ‘voorprogramma’ eigenlijk verre van gepast. Feit is wel dat de oud-klasgenoot van Notorious B.I.G. het bal mag openen in een nagenoeg uitverkochte Ziggo Dome.

Hij doet precies wat er van hem verwacht wordt. Samen met misschien wel de beste hypeman in de Hiphop, Spliff Star, werkt de veteraan zich een weg door zijn oeuvre van nekkenbrekers en tongtwisters.

Waar Busta’s ‘Touch It’ op de gemiddelde subwoofer al een vrij heftige gewaarwording is; als je vanavond in de Ziggo Dome op het verkeerde moment adem haalt, loop je het risico een rib te kneuzen, zo diep als de bass duikt. Het zal een nachtmerrie zijn voor de geluidsman, maar die mag zeer tevreden zijn.

Het enige smetje op dit optreden gebeurd tijdens Break Ya Neck. Één van de grootste hiphop klassiekers, met een DJ die consequent de beat elke 2e maat weg draait. Het deert de rest van zijn set echter niet: BussaBuss is een entertainer pur sang, die met zijn gezichtsuitdrukkingen alleen al een podium kan doen oplichten. Bovendien heeft hij twee nieuwe nummers van een aangekondigd album mee, én word hij ook nog geholpen door visuals die zo uit die schitterende glittervideos uit de jaren negentig lijken te komen.

Aan het slot van zijn uitstekende show staat hij nog even stil bij de 50ste verjaardag van Hiphop, voordat hij “zijn kleine broertje”, 50 Cent aankondigd. Vanaf hier beginnen de problemen in de Ziggo Dome. Door problemen bij de techniek staan we bijna een uur naar testbeeld te kijken op de enorme schermen. Zo komen rappers toch nooit van het slechte imago af dat ze altijd maar te laat zijn? Na een geslaagde reset komt er dan eindelijk – letterlijk – witte rook tevoorschijn, waar de man van de avond uit tevoorschijn komt.

50 Cent. De man die het landschap in de Hiphop voorgoed veranderde. Hij was zeker niet de eerste succesvolle gangsterrapper. Maar de manier waarop hij de rauwe New York stijl combineerde met een vleug R’nB, een gezonde dosis Dr. Dre, en “A sprinkle of Big L on top” maakte hem, precies op het moment dat het genre enorme winst aan het boeken was, misschien wel de eerste echte superster in de Hiphop.

En dat blijkt vanavond ook wel. Het begint bijna te wennen dat Hiphop shows tegenwoordig zulke enorme producties zijn, en Fifty doet daar vrolijk aan mee. We krijgen schitterende 3D visuals van onder andere een uit de kluiten gewassen boombox, en een metro die over het podium dendert. Nadat we meteen in het diepe gegooid worden met onder andere ‘What Up Gangsta’ en z’n twee megahits met The Game, komen we er al snel achter dat onder die vier enorme zuilen ook nog eens een complete live band verstopt zit. Om nog maar te zwijgen over het dozijn danseressen die, compleet met ‘G-Unit’ in glitterletters op de broekjes, in niet mis te verstane lichaamstaal om de rapper heen dansen. Hoe dat in de huidige tijdsgeest past mag iedereen voor zichzelf bedenken, maar nummers als ‘Magic Stick’ en ‘Candy Shop’ zouden toch echt niet op dezelfde manier overkomen wanneer hij alleen Tony Yayo naast zich had gehad.

Daarnaast is er ook tijd uitgetrokken voor een intermezzo waar de danseressen het podium voor zichzelf hebben en even flink los kunnen gaan, terwijl 50 Cent één van z’n talloze kledingwissels doet.

“Ladies and gentlemen, welcome to the Fifty Cent show”

Er word minutieus gelaveerd tussen de rauwe classics als ‘Many Men’ en ‘If I Can’t’ en de eerder genoemde hits, terwijl de intensiteit van wat we te zien krijgen langzaam maar zeker opgebouwd wordt. Zo wordt ‘Ayo Technology’, aangegrepen om de lasershow aan te zetten, en komen de confetti kanonnen daar bovenop wanneer we bij ‘In Da Club’ zijn aangekomen.

Hij geniet zichtbaar van wat hij teweeg brengt in de zaal. Hij weet dondersgoed dat hij al twintig jaar goud in handen heeft met z’n schijnbaar eindeloze stroom aan ontzettend catchy refreintjes. Hij laat ons dan ook regelmatig het werk doen, en kan meerdere malen een lach niet onderdrukken als wij al beginnen te juichen bij de eerste tonen van wéér een megahit.

Ongeveer halverwege de show kan hij het niet laten om even een rondje te doen langs zijn filmposters, inclusief reclame voor het feit dat hij in de nieuwe Expendables film zit. Een blik langs de posters helpt ons herinneren dat hij iets meer krediet heeft opgebouwd als rapper dan als acteur. Dat bewijst hij vanavond met verve. Of het nu een eerbetoon aan de in 2020 overleden Pop Smoke is, of het spekgladde ’21 Questions’, de bewijsdrang is er nog steeds, en hij laat vrijwel non-stop horen dat hij stiekem een veel betere rapper is dan de refreintjes doen vermoeden.

Nadat we nog getuige zijn van hoe het podium vrij letterlijk in de hens gaat tijdens ‘I’ll Whoop Ya Head Boy’ zit het er weer op, en zijn we allemaal getuige geweest van een zeer terechte en even zo complete ereronde voor één van de beste debuutalbums die ooit voorbij kwam in de Hiphop.