VERSLAG: Everlast - 9/12 - Melkweg

Everlast - 9/12 - Melkweg

Van te voren was de Oude Zaal van de Melkweg voor Everlast niet uitverkocht. Maar tijdens voorprogramma Little Lost David loopt de zaal langzaam vol. Little Lost David is David Roch. Een zanger die zichzelf spaarzaam begeleidt op een akoestische gitaar en al even spaarzaam wordt vergezeld door een drummer. David is gezegend met een stem die wat lijkt op Jeff Buckley of op de zang van Turin Brakes. Sterk in de hogere regionen en vol van drama. Erg mooi, maar door de zuinige begeleiding lijken alle nummers op elkaar. Op zijn MySpace klinkt het allemaal wat spannender. Na een tijdje wordt het dan ook saai, het is geen zondagochtend met een kop koffie en een krantje tenslotte. Het publiek praat dan ook rustig door.

Tegen de tijd dat Everlast opkomt is de zaal goed gevuld, wellicht zelfs uitverkocht. Everlast, eigenlijk Erik Schrody genaamd, heeft vanavond een andere band bij zich dan voorgaande jaren. Deze band bestaat uit een zwarte drummer, een zwarte bassist die ook gitaar speelt en een toetsenist. Die toetsenist neemt de baspartijen voor zijn rekening als de bassist een gitaar in zijn handen heeft. Zonder een funkende bas is Everlast niet wie hij is tenslotte. Alle drie kunnen ze spelen, hebben ze plezier in wat ze doen en stralen dat ook uit. Helaas is het geluid niet echt lekker gemixt. Het geluid van de toetsenist staat wat hard, vooral qua hoge tonen. Dermate hard dat het irritant is en dat de volgende vragen opkomen; sta ik op de verkeerde plek? Zijn mijn oordoppen nog wel goed? Is de geluidsman machinedoof? Doodzonde van een verder goed concert.

Everlast speelt een unieke mix van rock, blues, country en hiphop. Hij doet dat duidelijk al achttien jaar. Het gaat er op het podium relaxed en professioneel aan toe. Het nummer 'Folsom prison blues' wordt aangekondigd met een compliment aan het adres van Johnny Cash. Er wordt gevraagd of het goed gaat met het publiek. Dat gaat het, er komt veel respons en tijdens 'Black Jezus' zingt iedereen: nanananana. Na een dik uur gaat de band af en komt weer terug voor een toegift. Geen nummer van House Of Pain deze keer, maar wel een paar lekkere nummers om een goed concert mee af te sluiten.