VERSLAG: Editors - 05/03 - AFAS Live

Editors schrijft liefdesbrief voor fans in AFAS Live

Het is bijna twintig jaar geleden dat de Britse band zijn introductie maakte in Nederland via London Calling en Lowlands. Gelukkig is de liefde voor ons kikkerlandje in al die tijd nooit afgezwakt, en komt Editors plichtsgetrouw op tour om het nieuwe album te introduceren. De tour staat in het teken van het zevende studioalbum, ‘EBM’, en wat zal blijken als een welkom nieuw geluid, verpakt als een liefdesbrief naar de fans.

De gemiddelde Amsterdammer is niet onbekend met het genre EBM - Electronic Body Music - maar er schuilt een tweede betekenis achter de laatste albumtitel. 'Editors Blanck Mass', een samensmelting van de band met producer Blanck Mass. Hun kenmerkende geluid ging van post-punk indie naar epische stadionvullende rock, naar een diepe dark wave op voorgangers In Dream en Violence. Nu duiken we nog dieper, vol gas op de elektronische invloeden, de dansbare synthesizerchaos uit de jaren tachtig. Een ‘80s sound in de stijl van New Order, met een modern randje en kolkend als een tornado.

Het is al gauw duidelijk dat de driftige beats van EBM live goed tot z’n recht komen; Karma Climb en Heart Attack voegen zich feilloos tussen bestaande bangers A Ton of Love en Sugar, met een toegevoegde golf van opwinding. Er leeft een nieuwe spanning die fans weer helemaal op scherp zet. “No one will love you more than I do, I promise you that.”

Diezelfde vernieuwing en spanning horen we wanneer leadzanger Tom Smith zijn prominente baritonstem naar de achtergrond drukt met een radio microfoon aan z’n lippen. De ruimte die hiermee vrij komt voor het ruige maar dansbare Strawberry Lemonade is de elektronica-bom van de toekomst; het anthem van een soort futuristische horror of underground rave; het is een absoluut hoogtepunt in de set. Plak daar het bizarre (en niet voor de lichtgevoelige, triggerwarning voor de overdonderende strobe lichten) Picturesque aan vast, en we zien een Editors zoals we die nog nooit hebben gezien.

Een gloednieuw genre toevoegen aan je repertoire lijkt toch een beetje op je vriendinnetje voorstellen aan de familie, of je haar roze verven; afwachtend op een antwoord van iemand waar je om geeft. Zo kijkt ook de Editors de AFAS in de ogen aan, zichzelf kwetsbaar opgesteld, hopend op een positief antwoord. Een eerste golf van erkenning volgt met het eerste luide applaus, als een warm deken richting het podium, waar dankbaar met open armen wordt gebaard.

Het is alsof ze een perfecte sandwich hebben samengesteld met deze set, waarin het nieuwe werk genesteld zit tussen de vertrouwde rock anthems Blood, Racing Rats, Bones en Munich. Fans van het eerste uur weten dat het om hen gaat, en er wordt met liefde nog een dure kreeft voor ze besteld. Publieksfavorieten An End Has a Start en Papillon binden een strik op een twee uur durende set, en voor het toegift worden alle toetjes besteld.

Je weet namelijk als Tom Smith achter een piano kruipt, er een stukje magie de wereld ingeslingerd wordt. Het Nederlandse publiek wordt getrakteerd op een soloversie van No Sound But The Wind, én een couplet solo van het grandioze Smokers Outside The Hospital Doors, wat eindigt in een orkaan van geluid met de volledige band, zoals we die hebben leren kennen.

Een band die zijn eigen terrein verkent, wordt niet altijd in dank afgenomen. Voor Editors lijkt het wellicht precies de vonk die ze nodig hadden om de liefde weer in vuur en vlam te zetten.