VERSLAG: Underworld - 15/03 - Gashouder

Underworld - 15/03 - Gashouder

Het is deze week kermis in het Westerpark van Amsterdam. Van verre is het flikkeren van de neonlichten op de attracties te zien. In de Gashouder is het ook feest, want de concertserie die onder andere Fever Ray, Roisin Murphy en Kim Petras naar Amsterdam bracht, wordt daar afgesloten met vier uitverkochte shows van Underworld. Podiuminfo is aanwezig om te kijken welke rollercoaster de Britten in petto hebben.

Underworld zag het levenslicht in 1987 en kende zijn hoogtijdagen midden jaren negentig. Nu, bijna drie decennia later, is het merkbaar dat een flink deel van het publiek bestaat uit veertigers en vijftigers. Ondanks deze verschuiving in demografie, slaagt Underworld erin om ook jongere generaties aan te spreken. Waarschijnlijk vooral door hun succesvolle shows op festivals als Rock Werchter, Down The Rabbit Hole en onlangs nog Lowlands. Zelf worden ze natuurlijk ook niet jonger. Een vooraf ingeplande pauze van een half uur, zorgt ervoor dat de mannen de tijd krijgen even op adem te komen.

Nieuw materiaal van Underworld is onderweg, maar de avond begint met twee nummers van hun album 'Barbara Barbara, we face a shining future', uitgebracht in 2016. De geluidskwaliteit in de Gashouder is prima. Het maakt een beetje uit waar je staat in de cirkelvormige ruimte, maar de geluidsproblemen die tijdens de openingsavond optraden, zijn nu volledig afwezig. Met nummers als 'Trim' en met name 'Dirty Epic' laat Underworld vervolgens hun warme en groovy kant zien. Hiermee krijgen ze het publiek moeiteloos in hun greep. Vervolgens schakelt de avond een versnelling hoger met gruizige technoknallers als ‘Kittens’ en ‘Mmm.. Skyscraper, I Love You’. Het Amsterdamse publiek heeft knaldrang, en deze nummers zijn daar perfect op afgestemd.

Het is jammer voor de flow in de set dat het kort daarna alweer tijd is voor de aangekondigde pauze van een half uur. Amsterdam gebruikt de tijd om onder het genot van een biertje een beetje bij te praten, maar alle zorgvuldig opgebouwde spanning is hiermee verdwenen.

Underworld heeft even tijd nodig om na de pauze het publiek weer op gang te krijgen, maar vanaf "Dark & Long (Dark Train)" heeft Karl Hyde de touwtjes weer stevig in handen. Met zijn armen omhoog, synchroon met de melodie, leidt hij zowel de muziek als de lichtshow naar een dromerige climax. ‘Two Months Off’ is hierna ook zo’n mooi moment. Het repeterende ‘You Bring Light In’ gaat door merg en been. En dan moet "Rez / Cowgirl" nog komen. Er worden snel nog twee nieuwe nummers ("And The Colour Red" en "Fen Violet") ingezet, voordat de set wordt afgesloten met "King of Snake" en het nog steeds legendarische "Born Slippy". Karl Hyde vat de reis van Underworld treffend samen: van de Welcome to the Future clubavond in Paradiso in 1993 tot de headlinerspot op Lowlands in 2022. Nederland heeft altijd als een thuis gevoeld.

Ondanks dat de set van vanavond zwaar leunt op nostalgie en er in vergelijking met dertig jaar geleden geleden eigenlijk niks fundamenteel veranderd is, staat Underworld nog altijd als een huis. De pauze is een kleine domper, maar het Amsterdamse publiek heeft desondanks tweeënhalf uur lang genoten van twee live techno-legendes in actie.