VERSLAG: Forever The Sickest Kids - 2/2 - Melkweg

Forever The Sickest Kids - 2/2 - Melkweg

Haarbanden, mutsen en t-shirts met neonteksten, de jeugd heeft vanavond alles uit de kast getrokken om er zo hip mogelijk uit te zien. Dit om zoveel mogelijk op de stijl van de nieuwe pop-punk sensatie uit de Verenigde Staten te lijken, de ‘kids’ van Forever The Sickest Kids, oftewel FTSK. Zij spelen vandaag voor het eerst in Nederland als kick-off van hun eerste Europese tournee.

De Melkweg is vooral gevuld met hippe tieners die op deze schoolavond wel in zijn voor een Amerikaans pop-punk feestje.

FTSK breken in 2006 door met het nummer “Hey Brittany”, wat meer dan 2,5 miljoen keer gedraaid wordt op internet. Hierdoor stromen de platencontracten binnen en tekenen ze binnen no-time een contract bij Motown. Met hun ietwat vreemde ‘hoe-zie-ik-er-zo-vreemd-mogelijk-uit-looks’ en pop-punk sounds kun je ze het beste plaatsen in het rijtje achter Boys Like Girls en Fall Out Boy.

De jongens leren elkaar kennen in ‘highschool’ waar de stiefbroers, gitarist Marc en drummer Kyle vrienden worden met gitarist Caleb en bassist Austin. Een aantal jaar later ontmoeten zij toetsenist Kent en zanger Jonathan. Eerst spelen ze in twee verschillende bandjes genaamd The Dallas Band en The Flipside waarna ze zich in 2006 samenvoegen en FTSK officieel een feit is.

We krijgen vandaag twee voorprogramma’s te zien. Het Nederlandse Deviation en Engelse Attack!Attack!. Vooral de tweede band valt erg in de smaak bij het jeugdige publiek. De band geeft zich helemaal in het half uur dat ze spelen. De energie spat van het podium.

Om tien uur is het dan eindelijk tijd voor FTSK om het Amsterdamse poppodium te betreden. Onder luid gegil van de kids in de zaal openen ze met het nummer “Believe Me, I’m Lying”. Ze zijn verrast door het enthousiasme van het publiek.

Sommige kids klimmen vanuit het publiek het podium op om vervolgens te gaan crowdsurfen. Dit hoort er natuurlijk bij als je voor het eerst naar een concert gaat, tot grote ergernis van de security. In een zaal waar vooral veel meisjes vooraan staan gaat dit natuurlijk wel eens fout. Zo eindigen de meeste van hen op de grond en houdt één jongen er zelfs een bloedneus aan over. Hij krijgt zo wel even aandacht van de zanger, die vraagt of alles goed met hem gaat.

Er is veel interactie met het publiek. Er wordt een spoedcursus Nederlands gehouden, een lichtgevende ring uitgewisseld en gevochten met de microfoonsnoer. Het is zeker niet saai vanavond. Vele nummers van het album Underdog Alma Matter komen stuk voor stuk voorbij. Vooral de nummers “Whoa Oh!(Me Vs. Everyone)” en “Hey Brittany” doen het goed bij het publiek. Ook wordt er een punk versie van het nummer “Men In Black” van Will Smith gespeeld.

Kortom, een leuke feestje voor de jeugd op een maandagavond. Zal het eenmalig zijn, of gaan we in 2009 nog veel meer van deze toch wel vreemde ‘Kids’ te horen krijgen?