VERSLAG: Saxon - 3/2 - 013

Saxon - 3/2 - 013

Of co-headline touren een nieuwe trend is weet ik niet, maar voor de oude garde(heavy)metal fans is een avond met Saxon en Iced Earth zeker rede tot feest. Saxon zal voornamelijk zijn nieuwe album Into The Labyrinth promoten en Iced Earth is bezig met eerherstel na het ontslaan van Tim “Ripper” Owens en de herintroductie van zanger Matt Barlow. Podiuminfo maakt zich warm voor een avondje zware metalen!

Het Tilburgse Outburst mag aftrappen en doet dat niet onverdienstelijk. Uiteraard is de zaal nog niet helemaal gevuld en zitten de nekspieren bij het afwachtende publiek nog wat vast, maar dat neemt niet weg dat er voor een aardig voorprogramma is gezorgd. Werk van debuutalbum Fair and Balanced uit 2006 staat centraal, afgewisseld met enkele nieuwtjes. Outburst speelt onvervalste trash dat sterkt leunt op de Bay Area Trash van vroeger, maar vergeet niet er een eigentijds tintje aan te geven. Een nieuwe stroming zullen de heren niet aanboren met hun sound, maar zanger Tjerk Maas zorgt vanavond zeker voor veel sympathie met uiterst doeltreffende, en ontwapenende flauwe grappen. Alsof hij wist dat het er de rest van deze avond een stuk serieuzer aan toe zou gaan.

Het voornaamste voorbeeld daarvan is Iced Earth. Deze band is samen met stijlgenoot Blind Guardian toch wel een van de ambassadeurs van de power metal. Opperhoofd Jon Schaffer staat te boek als perfectionist en verslind sinds het ontstaan van de band artiesten in die zoektocht naar perfectie. Het beoogde magnus opus van de band, de triologie die begon met Someting Wicked This Way Comes uit 1998 en onlangs af is gesloten met The Crucible Of Man, is mede hierdoor van wisselende kwaliteit. Vanavond krijgt het publiek dan ook veel van deze albums te horen. Wat opvalt, is dat zanger Matt Barlow nog steeds beschikt over een ijzig hoge stem die vanavond samen met de onvoorstelbaar snelle gitaarriffs van Jon de basis vormen voor een goed optreden. Uiteraard ontkom je op een avond als deze niet aan een powerballad of twee, zie het maar als koffiepauzes waardoor het weer smullen is tijdens de snellere tracks zoals Pure Evil of Vengeance Is Mine. Het optreden wordt echter enigszins genekt door een soort van plichtmatige drang naar Amerikaanse geliktheid. Alles is té gelikt, van het poseren tijdens solo’s tot het overdreven macho gedrag van Matt Barlow. Iced Earth doet niet voor als een hecht gezelschap, meer als een betaalde club professionals en speelplezier lijkt ondergeschikt aan serieus musiceren. Jammer, want in mijn ogen mag Herr Schaffer blij zijn dat er nog veel trouwe fans van deze vette band willen genieten en mag hij die teugels best eens laten vieren.

Saxon is een pionier van een andere orde. Zij stonden samen met bands als Iron Maiden en Judas Priest aan de wieg van de NWOBHM(New Wave Of British Heavy Metal), maar heeft qua populariteit altijd in de schaduw gestaan van eerder genoemden. Dat wil niet zeggen dat men slechts teert op vervlogen tijden, in tegendeel. Sinds het millenium klinkt Saxon op haar albums alsof ze aan een tweede(of derde…) jeugd zijn begonnen. Zo staat ook Into The Labyrinth vol met snelle tracks waarin stuwende riffs, snelle drums en de karakteristieke stem van Biff Byford je niet snel doen denken dat deze band al 30 jaar bestaat. Ook live doen deze nummers het vanavond goed, maar de zaal staat vol met mensen die toch het liefst meezingen met krakers als Princess Of The Night, Crusader en Heavy Metal Thunder. Zij worden dan ook op hun wenken bediend, zonder dat Biff en consorten de nieuw gekozen koers hoeft te verloochenen. Een noemenswaardige prestatie binnen een muziekstroming waarin fans het liefst oude tijden zien herleven en hun ogen sluiten voor onvermijdelijke artistieke vooruitgang. Daar mag op gedronken worden, nog vele jaren heren!