VERSLAG: Staind - 8/2 - 013

Staind - 8/2 - 013

Vergane glorie of niet? Hopelijk voor Aaron Lewis is het publiek hem vanavond enigszins positief gezind. De wanprestaties in de Melkweg en Effenaar zullen door veel mensen nog niet zijn vergeten. Gelukkig leggen ze met voor programma Enjoy Destroy de lat niet al te hoog. Tactisch management is dus nog steeds een gedeelte van goede marketing? Het Britse Enjoy Destroy stond vorig jaar al eerder met Alter Bridge in de 013. Totaal oninteressant, bedroevend slecht, inspiratieloos waren woorden waarmee je het optreden het beste kon omschrijven. Vandaag der dag is het net iets beter geworden. Voor Universal waarschijnlijk een meevaller want Enjoy Destroy mag na vele grote support shows wel eens wat gaan presteren. De laatste drie nummers blijken nieuw te zijn, en een stuk beter dan de vorige vijf a zes nummers die ze serveerden. Invloeden van Alter Bridge zijn ‘helaas’ te overduidelijk aanwezig, maar waarschijnlijk zijn de nummers hierdoor ook meteen een stuk sterker dan de cheesy rock nummers die Enjoy Destroy ook speelt.

Zo te zien heeft Lewis toch rekening gehouden met het feit dat ze vandaag anderhalf uur lang moeten spelen. Redelijk nuchter, of laten we in ieder geval zeggen dat hij deze keer wel een noot raakt, verdeeld hij samen met gitarist Mike Mushok de aandacht op het podium. Vooral nummers van het nieuwe album The Illusion of Progress schieten vandaag niets vermoedend voorbij. Het zijn toch echt de oudere nummers zoals ‘Falling Down’, ‘Spleen’ en ‘Crawl’ die voor enige response zorgen in de zaal. ‘It’s Been A While’ en ‘Outside’ ontbreken ook niet in de setlist. Verplichte nummers, wat ook te zien valt aan de band. Werden deze nummers vroeger nog met enig gevoel gepresenteerd, vandaag zijn het mee blèr nummers geworden.

Dat Staind ‘ontdekt’ is door Fred Durst ( Limp Bizkit )illustreert al dat ze zich niet veel aantrekken van alle irritaties en meningen jegens de band. Maar jongens, elk nummer, alle drie de gitaren verwisselen waarmee de vaart uit de show wordt gehouden, is wel iets typisch Amerikaans. Vandaag zijn we toch echt in Tilburg. Dat ligt in Nederland, een land waar jullie na de laatste keren al niet zo’n goede indruk hebben achter gelaten. Het concert van vanavond maakt dit maar mondjesmaat goed. Staind blijft, ondanks de bijna uitverkochte Dommelsch Zaal, vergane glorie kunnen we na vanavond concluderen.

Voordat we in de ultieme lange rij voor de jassen gaan staan trakteert Staind ons nog op één lichtpuntje. ‘Mudshovel’ blijft toch een geweldig nummer om live te horen, helaas is ook in dit nummer de ouderwetse frustratie ver te zoeken.