VERSLAG: Novastar - 12/2 - 013

Novastar - 12/2 - 013

Na het lauwe optreden van het Amsterdamse singer/songwriterduo Les Singes is het de beurt aan de man waar iedereen voor gekomen is: Joost Zweegers, met zijn keur aan super(sessie)muzikanten, oftewel Novastar. De Belgische troubadour is hotter dan ooit. Zijn nieuwste wapenfeit Almost Bangor is alweer even uit, maar vliegt nog steeds als een warm broodje over de toonbank. Datzelfde geldt voor de tour. Paradiso, Effenaar, 013; al deze shows waren in een mum van tijd uitverkocht. Misschien niet de meest eerlijke vergelijking, maar je zou haast kunnen zeggen dat Novastar, dEUS heeft verstoten van de populariteitstroon in Nederland. Het kostte dEUS namelijk wel iets meer moeite om de Nederlandse podia te vullen.

Terug naar het hier en nu. Wanneer het viertal het podium betreedt is de respons uitermate lauw. Niet verwonderlijk, want ondergetekende moest ook wel even twee keer kijken om met zekerheid te kunnen zeggen dat die zingende meneer Joost Zweegers is. Zweegers oogt namelijk bijzonder afgetraind, fris en zeer 'metroseksueel' gestyled met zijn glittersjaal, getailleerde colbert en felroze, diepuitgesneden V-hals t-shirt. De band opent met het aardige 'Wings On Me' van het nieuwe album. Het nieuwe album voert ook de boventoon, met name aan het begin van de set. Allemaal leuk en aardig, maar de zaal zit naar een paar nummers wel echt te wachten op wat bekends. Gelukkig wordt het geduld al snel beloond met meezinger 'Wrong'. Vanaf dat moment is de hele zaal goed wakkergeschut en weten Zweegers en co. de aandacht de hele show vast te houden.

Dat heeft ook te maken met het tempo dat het hele optreden hoog ligt. Met name de roadies draaien overuren met het omwisselen van de instrumenten. Dan staat Zweegers met een gitaar onder zijn oksels, om vervolgens een basgitaar ter hand te nemen en daarna weer achter de piano te kruipen. Ook de perfect gedoseerde variatie van nummers is een groot pluspunt. Dan even lekker de vaart erin met 'Wrong' en 'When The Light Go Down On The Broken Hearted' om meteen daarna in zijn eentje akoestisch de hele Dommelsch Zaal te ontroeren, met bijvoorbeeld het prachtige 'Sundance'.

Na dik vijf kwartier lijkt de koek op, maar er komt nog een toegift. Deze had voor ondergetekende niet meer gehoeven, omdat na afsluiter 'Because' de gehele laatste plaat is gespeeld en hoe goed deze ook is, een dosering van de beste nummers daarvan zou al hebben volstaan. Maar dat is echt maar een heel klein smetje op een optreden van een band die lauw werd ontvangen, maar terecht onder groots applaus het podium verliet.