VERSLAG: Rammstein - 18/06 - Goffertpark

Rammstein - 18/06 - Goffertpark

De donkere wolken breken open en een prachtige oranje zonsondergang belicht het podium van Rammstein. Nu klinkt de hit ‘Sonne’ grootser dan ooit.

De avond in Goffertpark te Nijmegen begint duister en nat. Heel nat. Het veld voor het podium is veranderd in een modderpoel. Ook de torenhoge vlammenwerpers van de Duitse band weten de regen niet te verdrijven. En toch is het park gevuld met tienduizenden fans, veelal gekleed met poncho’s en met stevige laarzen aan de voeten.

Want het weer trotseren voor een band als Rammstein, daar twijfelen de bezoekers geen moment over. De shows van de Duitsers zijn steevast snel uitverkocht. Ze staan bekend als groots, meeslepend, luid (heel luid) en vooral vol vuur(werk). En dat is vanavond niet anders in Nijmegen.

Tijdens de opening komen de mannen van boven het hoge decor naar beneden in een soort liftje. ‘Ramm 4’ is ook vanavond weer de opening. Een stevige opening die meteen de toon zet met veel rook en gitaren. En natuurlijk staat het Goffertpark al snel in vuur en vlam tijdens ‘Mein Herz brennt’. Met als hoogtepunt Till die aan het einde van de set zelf het middelpunt van vuur is.

Ook vanavond in Nijmegen is een groots decor opgebouwd met oneindig veel speakers en rookmachines. Hoewel de bandleden droog staan onder een afdakje, wel zo veilig met de appratuur, loopt frontman Till Lindemann regelmatige de regen in, waardoor zijn gezicht vol make-up een beetje uitloopt. De Duitsers dragen uitbundige kleren, er is vuur en vuurwerk, je weet bijna niet waar je moet kijken tussen de regendruppels door. Till moet af en toe zijn stem sparen lijkt het, het is niet allemaal even zuiver. Gelukkig wordt dat met liefde aangevuld door de enthousiaste bezoekers die luidkeels meezingen.

Rammstein staat bekend om te choqueren, de teksten zijn brutaal, hard en seksueel getint. Maar met het choqueer factor valt wel mee vandaag. Het enige waar de niet-Rammstein-fan even van zou opkijken, is als Till een confetti kanon berijdt. Maar verder is het best kalm. Er zijn zelfs mannen die roepen dat het geluid wat harder mag. Dat lijkt vooral een grap, want kilometers verderop komen nog meldingen binnen dat de songs van de 8 studioalbums van Rammstein woordelings te volgen zijn. Sterker nog, de grond van Goffertpark trilt als ‘Wiener Blut’ klinkt.

Ook tijdens hits zoals ‘Du hast’ en ‘Sonne’ trilt de vloer, maar nu niet van de stevige gitaren, maar van het publiek dat luid meezingt en springt. De regen is inmiddels gestopt, alsof moeder natuur ‘hier kommt die Sonne’ al zag aankomen en meteen de feloranje zon boven het park laat schijnen. Eveneens verschijnt er een regenboog. Tijd voor een ontroerende versie van Engel op het B-podium met ABÉLARD. In een soort rubberen bootjes varen ze over het publiek terug naar het hoofdpodium onder prachtige pianoklanken.

Eigenlijk is het heel simpel: Rammstein heeft een format dat werkt. Waar fans voor blijven komen. Ze hebben goede songs die stevig, melodieus en sterk zijn, makkelijk mee te zingen. Live voel je de kracht van de gitaren, bas en drum veel harder dan door een koptelefoon. De warmte van het vuur op je huid, de rook die slaat op de longen, dat ervaren is waarom Rammstein keer op keer de concerten uitverkoopt. Het is iets dat elke Rammstein luisteraar een keer moet meemaken.