VERSLAG: Green Day - 19/06 - Gelredome

Green Day - 19/06 - Gelredome

Je leest het steeds vaker. Grote artiesten die pas uren later op het podium staan dan gepland. Of zelfs helemaal niet opdagen. Het staat bij elk concert: tijdschema's zijn onder voorbehoud van wijzigingen, er kan door de artiest van worden afgeweken. Zo ook bij Green Day in GelreDome. Maar dan andersom, Green Day begint eerder, zodat ze het redden om de lange setlist van maar liefst 37 nummers te spelen.

Het is alweer 30 jaar geleden dat het derde studioalbum van de band uitkwam: Dookie. Dit album betekende de ultieme doorbraak voor de Amerikanen. ‘Basket Case’ en ‘When I Come Around’ waren ook in Nederland, zei het bescheiden, hits. Om dit succes te vieren, zijn de mannen van Green Day weer op tour. En spelen ze vanavond in Arnhem integraal alle, ja je leest het goed alle, nummers van dat succesalbum. En dat is genieten voor de fans van het eerste uur. Ze weten precies welk nummer er volgt, want zo draaiden ze het album grijs in hun cd-spelers of cassettedeck.

Na de opening van het nieuwe ‘The American Dream Is Killing Me’, is het alleen nog een feest der herkenning. Of het nou het catchy ‘She’ is of de eerste nummer 1-hit (Billboard Modern Rock Tracks in Amerika) van de band ‘Longview’, de bezoekers zingen luid mee.

GelreDome staat niet bekend om de geweldige akoestiek en dat is vanavond niet anders. De vuurwerkknallen klinken door de echo nog harder dan anders en sommige nummers zijn maar lastig te verstaan. Maar iedereen hoort dat Green Day qua sound echt niet onderdoet dan 30 jaar terug. Sterker nog: muzikaal zijn ze nu meer ervaren, waardoor alles zuiver en sterk wordt gespeeld en gezongen. Als ze na Dookie, ook vanAmerican Idiot elk nummer van a tot z spelen, is het feest compleet. Ook dit succesvolle album viert dit jaar een feestje: het bestaat 20 jaar.

Het drietal, met 2 gastbandleden, springt over het podium alsof ze nog steeds begin 20 zijn in plaats van in de 50. Qua uiterlijk zie je het wel, bij Mike Dirnt en Tré Cool zijn de sporen van ouderdom (en een rock-'n'-roll verleden) zichtbaar. Maar om nou te zeggen dat ze veel ‘volwassener’ zijn geworden? Dat valt wel mee. Op de schermen tekeningen verwijzend naar drugs en seks. Het decor is prachtig, beide albumcovers zijn nagebouwd op het podium met reusachtige wolken en de hand en hart van American Idiot. Met vuurwerkknallen en hoge vlammen, is het heerlijk om naar te kijken.

Ook leuk om naar te kijken is Tré Cool in zijn badjas en met blote benen. Hij zingt zijn solo uit ‘All by Myself’, terwijl hij huppelt over de stage. Een feestje als tijdens ‘Know Your Enemy’ een fan mag meezingen met zanger Billie Joe Armstrong. En vervolgens crowdsurft ze door de zaal, vlak langs de borden waar duidelijk op staat dat dit verboden is. Want het blijft punkrock…

Het is een feest der herkenning en misschien daarom ook niet heel verrassend. Net als de band, is het publiek over het algemeen ook wat ouder. De moshpits zijn er wel, maar mild. Voor de rest blijft iedereen redelijk in gareel.

En toch, 30 jaar na Dookie heeft Green Day nog steeds dezelfde sound, weten ze nog steeds harten te raken en spelen ze zonder moeite avond naar avond. En dat is genieten.