VERSLAG: Tinariwen - 20/08 - Melkweg

Tinariwen

Tinariwen is al lang geen wereldmuziek band meer. De groep innoveert sinds 1979 in een wisselende samenstelling. Sinds 2001 bereikt de band met haar mix van Amerikaanse rock, blues en meer traditionele Toeareg muziek een breed publiek. Samenwerkingen met rocksterren als Matt Sweeny en voorprogramma’s voor bijvoorbeeld Red Hot Chilli Peppers volgden. En tegelijk inspireerde de band een hele generatie Toeareg bands.

Inmiddels hebben de muzikanten hun nomadenbestaan in de woestijn omgeruild voor een nomadenbestaan om hun muziek over de hele wereld te laten horen. Recent op festivals als Newport Folk en Best Kept Secret, maar uiteraard ook op de meer traditionele wereldmuziek podia. Ook voor de albums reist de band de wereld rond. Recente platen werden opgenomen in Californië, Marokko en noodgedwongen in Algerije doordat de COVID-19 crisis een streep trok door plannen om in Nashville in de studio van Jack White een plaat op te nemen.

De groep kent wisselende samenstellingen. Je weet ook niet in welke samenstelling de band op tournee gaat. Met Ibrahim Ag Alhabib, Alhassane Ag Touhami en Abdallah Ag Alhousseyni zijn er drie originele oprichters op gitaar in de band te vinden. Over twee jaar draait de band lang genoeg mee om een plek in de rock n roll hall of fame te krijgen, maar verrassend genoeg is het publiek jonger als ooit. Een publiek die enthousiast wordt van het idee dat de Melkweg back-to-back aan het concert een Techno Tuesday organiseert.

Daartussen treffen we in de zweterige en veel te volle grote zaal van de Melkweg nog enkele meer traditioneel ogende wereldmuziek fans. Ver in de minderheid. Vanaf de eerste akoestische tonen hypnotiseert Tinariwen met haar ritmes. De zeven man wisselen elkaar continu af en vullen elkaar mooi aan. Het gezelschap speelt als collectief met wisselende frontman rollen. Dat leidt het ene moment tot meeslepende akoestische folk om door een opvolger de punk ingetrokken te worden.

De band is op haar best als drie gitaristen met drum en bas de boel opzwepen. Aan het begin van de avond doet dit de akoestische gitaar met flamenco geïnspireerde tonen, maar later voeren de agressief klinkende elektrische gitaren de boventoon. Het vloeit samen met de meerstemmige samenzang welke zingt over het thuisland dat geen land mag zijn, de liefde en al niet meer. Teksten kunnen we niet begrijpen, maar je voelt de emoties meegolven in de verschillende liedjes.

Niet enkel het samenspel is de kracht van Tinariwen. Een kort gitaarloopje kan vanavond al de hele zaal doen ontploffen. In zekere zin halen de gitaristen van Tinariwen daarmee een net zo uniek geluid uit hun instrument als een Santana of BB King.

De blues komt ook in de vroege toegift het beste tot haar recht. Met enkel elektrische gitaren en geen bas of drums lukt het de band om in het eerste nummer van de toegift John Lee Hooker te evenaren. Een knap kunstje. Halverwege wordt het liedje uitgebreid met een basritme dat zo van de Red Hot Chilli Peppers afkomstig kan zijn. Dan ontstaat een beat waar mening DJ tijdens Techno Tuesday ongetwijfeld jaloers op wordt. Jong en oud is niet meer te houden. Dit is een van de meest continu en sterke rockbands van het live circuit.