VERSLAG: Noah Kahan - 24/08 - Ziggo Dome

Noah Kahan - 24/08 - Ziggo Dome

Afgelopen november stond Noah Kahan nog in een uitverkochte Paradiso, nog geen paar maanden later, februari dit jaar, trad hij op in een bomvolle AFAS Live. Met hit na hit blijft de zanger groeien en daarom staat de Amerikaan nu weer in een uitverkochte zaal. Dit keer gaat het om de Ziggo Dome.

Het concert wordt afgetrapt met ‘Dial Drunk’. Door deze meezinger zit de sfeer er al meteen in. En die blijft ook hangen wanneer hij de liedjes ‘New Perspective’, ‘Everywhere, Everything’, ‘False Confidence’ en ‘Forever’ laat horen.

Na zijn eerste paar nummers zoekt hij meteen de interactie met het publiek op. Meerdere fans hebben de mogelijkheid om hem spullen te geven. Zo krijgt hij bijvoorbeeld een shirt van Arsenal, de Engelse voetbalclub waar hij groot fan van is.

De vorige keer dat Noah in Amsterdam optrad, was hij redelijk ziek door een sinus infectie. Zijn stem was minder en hij moest nummers overslaan. De show in Ziggo is totaal het tegenovergestelde. De kwaliteit van het optreden is zeer goed. Vocaal en muzikaal is er niks op aan te merken.

Noah en band verplaatsen zich naar een soort huiskamer setting. Er worden stoelen neergezet en het ziet er allemaal erg gemoedelijk uit. In deze setting zingt hij een paar nummers akoestisch. Als eerste laat hij het nog niet uitgebrachte nummer ‘Pain is Cold Water’. De rest van de nummers die hij altijd in deze set speelt verschillen per show. Kahan kiest ervoor om ‘Maine’ en ‘Godlight’ te zingen en het publiek is daar zo te horen erg blij mee.

De stoelen worden weer van het podium gehaald en de show gaat in volle gang verder. Hit na hit komt langs en de concertgangers kunnen er maar geen genoeg van krijgen. Elk nummer heeft wel een specifiek verhaal over het verleden van Noah en velen kunnen zich daarin herkennen. Dit maakt het live horen van deze nummers wel extra speciaal. Ook speelt hij ‘The Great Divide’. Dit onuitgebrachte nummer staat al een tijdje op de setlist maar komt eind augustus eindelijk officieel uit.

Aan het eind van ‘Homesick’ springt de zanger van het podium af en maakt zijn weg door een pad in het publiek naar de B-stage. Hier speelt hij ‘Growing Sideways’ akoestisch. Het publiek is door het dolle heen omdat hij ook het nummer ‘Howling’ zingt. Noah heeft dit nummer al een paar jaar niet live gezongen en het feit dat hij dat in Amsterdam opeens wel doet is natuurlijk wel een leuke verrassing.

In de toegift staan nog twee nummers. ‘The View Between Villages’ is daarvoor perfect gekozen. Dit nummer begint rustig en wordt langzaam opgebouwd naar een bridge waar je U tegen zegt. Als kers op de taart zingt hij natuurlijk Stick Season. Dit nummer zal voor velen de reden zijn dat ze Noah hebben ontdekt. Je kon niet om het nummer heen als je de Nederlandse radio aanzette.

Noah Kahan verlaat het podium met een glimlach en hoogstwaarschijnlijk een revanche gevoel. En dat mag ook wel wanneer je binnen een jaar tijd van Paradiso naar de Ziggo Dome gaat. Én je huidige optreden vele malen beter was dan de vorige op Amsterdamse bodem.