VERSLAG: Fleetwood Mac: Gold Dust Women - 15/11 - De Spot

Fleetwood Mac: Gold Dust Women - 15/11 - De Spot

De Spot in Middelburg is vanavond klaar voor een stukje nostalgie. Het is te zien aan de gemiddelde leeftijd. Ver boven de zestig, al zijn er ook jongere mensen te vinden. Helemaal uitverkocht zal het niet zijn maar het is een goed gevulde zaal. In de zaal staan een enkele statafel en wat barkrukken maar de meeste mensen nemen in eerste instantie wat afwachtend een plekje in op de verhoging aan de zijkant en achterzijde van de zaal.

De optredende band vanavond is The Cosmic Carnival , ze zijn bekend van een live documentaire voorstelling over Fleetwood Mac. Die voorstelling is een intense 2,5 uur durende voorstelling. Nu is gekozen voor een kortere versie genaamd Gold Dust Women. Een verwijzing naar zowel de twee bepalende frontvrouwen als naar het nummer Gold Dust Woman. Het belooft een avond te worden met veel Fleetwood Mac door een band die weet wat ze doen.

Klokslag half negen start het optreden. De heldere stem van de zangeres klinkt,maar nog niet iedereen kan haar zien omdat ze achter haar keyboard wat onhandig is weggestoken aan de zijkant van het podium. Hierdoor missen een aantal mensen aan de rand van de zaal waar ze zit. De band gaat lekker van start, de man van het licht is nog even zoekend. Hij heeft het echter snel voor elkaar en zorgt de rest van de avond voor helder uitgelichte mensen. Ook het geluid komt wat traag op gang maar ook dat is na het de eerste nummers prima op orde. Intussen staat het publiek er nog wat verloren bij als ze niet direct de bekende nummers horen. Vanaf het vierde nummer is het raak. Het nummer ‘When the trains comes back' wordt ingezet en dit is een stevig bluesnummer. Al is het geen nummer van Fleetwood Mac, maar van Chicken Shack, het is echt van de hand van Christine Mcvie. Het publiek kan dit waarderen en komt langzaam in beweging. Gelijk op volgend is gekozen voor ‘Dreams’. Dit nummer kent de hele zaal en wordt er voor het eerst hardop mee gezongen. Er is nu ook goed te horen dat de twee zangeressen goed op elkaar zijn ingespeeld en samen klinkt het echt als Fleetwood Mac. De hits volgen nu in rap tempo.Van het mooie ‘Oh Daddy’ naar 'Gipsy', '7 wonders' en vervolgens 'Everywhere'. Het publiek wordt verwend met herkenbaarheid tot er weer wat oudere nummers uit de hoed worden getoverd. ‘World Turning’ en 'Gold dust woman’ worden stevig gespeeld en laten zien wat alle muzikanten in huis hebben en dat is veel. Ze zijn dus niet voor niets de winnaars van de grote prijs van Nederland 2009. Na “You make loving fun” komt ‘Silver Springs', het nummer dat bekendstaat als de split-up song van Fleetwood Mac. Uitleg komt er niet, daar is de documentaire voor, wel een voorstelrondje van de 7 koppige bandleden gevolgd door een helder gezongen ‘Little Lies’ en het gevoelige, dromerige 'Rhiannon'. De aankondiging wordt gemaakt voor het laatste nummer. Dat wordt ‘Don’t stop’. Na een “we want more” zoals alleen een ouder publiek het kan roepen, volgen vrij kort daarna nog de hits ‘Songbird’ in het klein gezongen, en ‘Edge of Seventeen’ als uitpakker waarin de band nog eenmaal lekker uitpakt als de dames het podium al hebben verlaten.

Een schitterend en compleet optreden van een tribute zoals de band het bedoeld heeft,
en het publiek het verwachtte. En uiteraard zal ieder zijn eigen pareltje nog gemist hebben zoals ‘Tusk’, ‘Sara’, ‘Go your own way’ of 'The Chain’. Het maakt in ieder geval dat de belangstelling voor de volgende optredens van deze band gewekt is, en dat de Fleetwood Mac muziek nog heel lang gespeeld dient te worden.