VERSLAG: Tina Turner - 21/3 - Gelredome

Tina Turner - 21/3 - Gelredome

Er zijn maar weinig artiesten die zolang meegaan als Tina Turner. Er is ook niet één artiest die zo vaak afscheid van het publiek heeft genomen als The Queen Of Rock. Al in 1990, op vijftigjarige leeftijd, kondigde de zangeres voor het eerst aan geen grote tournees meer te willen ondernemen. Turner hield echter geen belofte en keerde in 1996 terug voor maar liefst elf concerten in Nederland. Na het album ‘Twenty Four Seven’ (1999) besloot ze wederom dat ze wilde stoppen met zingen en in 2000 volgde een afscheidstour. Inmiddels zijn we tien jaar verder en in de tussentijd heeft Tina Turner tóch nog enkele plaatopnames gemaakt. Op enkele incidentele optredens na blijven stadionconcerten uit, tot oktober 2008. Toen begon in Kansas, Missouri een nieuwe wereldtour van de inmiddels 69-jarige zangeres. In het weekend van 21 en 22 maart staat Tina Turner tweemaal in een uitverkocht GelreDome tijdens haar inmiddels derde afscheidstour.

Tina Turner, geboren als Anna Mae Bullock, heeft één van de meest markante stemmen in de popmuziek. Haar typische geschreeuwde uithalen, met die rauwe nasale snik, zijn uit duizenden herkenbaar. Ze staat niet alleen bekend om haar stem; ook de enorme haardos die ze zich in de jaren ‘80 aanmeet wordt een handelsmerk. Evenals haar benedenlichaam; mogelijk heeft Tina de meest beschreven benen uit de popgeschiedenis. Oud-president George W. Bush maakte er ooit een opmerking over. Raymond van het Groenewoud zong zelfs over Tina in 1991, op zijn nummer 1-hit ‘Liefde Voor Muziek’. “Spreek me liever van Tina Turner d‘r onderkant”, brulde de Vlaming in zijn loflied op zwarte gospelmuziek. Onderkanten vormen ook het begin van Tina’s afscheidsconcert in het GelreDome. Niet die van Tina zelf, maar de achterwerken van vier danseressen in kleine goudkleurige broekjes verschijnen op de grote videoschermen. Tussen de danseressen verschijnt Turner op het podium, ze zingt ‘Steamy Windows’.

Het eerste deel van het concert beslaat grotendeels de hits die Tina Turner scoorde in de jaren ‘80. Deze periode betekende haar comeback bij het grote publiek. Na de breuk met echtgenoot Ike raakt de muzikale carrière van Turner in het slop. Ze weet daar uiteindelijk uit te geraken met hulp van grootheden als Rod Stewart, Mark Knopfler, Bryan Adams, David Bowie en Eric Clapton. De gelikte eighties-producties van liedjes als ‘Typical Male’, ‘Private Dancer’ en ‘We Don’t Need Another Hero (Thunderdome)’ klinken nog steeds opperbest wanneer Tina Turner haar ziel en zaligheid er in legt. Gedurende het tweede deel van het concert is het percentage covers opvallend hoog: ‘Let’s Stay Together’ (Al Green), ‘Help’ (The Beatles), ‘Addicted To Love’ (Robert Palmer), ‘The Best’ (Bonnie Tyler), ‘Proud Mary’ (Creedance Clearwater Revival) en ‘Jumping Jack Flash’ in medley met ‘It’s Only Rock And Roll’ (Rolling Stones). Allemaal prachtig uitgevoerd, met respect - en soms zelfs ontzag - voor het origineel.

De rockoma is nog opvallend goed bij stem en ook de beroemde benen van de superster verkeren in goede staat. Tina toont zich een ware powerhouse bij songs als ‘Nutbush City Limits’, ‘River Deep, Mountain High’ en ‘What’s Love Got To Do With It’. Er is niks dat er op wijst dat deze mevrouw wil stoppen met optreden. Tijdens een lang uitgerekte versie van ‘Nutbush City Limits’ tilt een kraan Tina ver boven het publiek uit. Vervolgens loopt de diva over de kraanarm en doet er rustig een dansje op. Ook tijdens andere nummers doet ze niet onder voor de danseressen, die (qua leeftijd) makkelijk haar kleinkinderen hadden kunnen zijn. Het concert is visueel overweldigend. Behalve de vele videocollages en danseressen is er een acrobatiekgroep en er zijn pompeuze decors. De videoclip bij de titelsong van de James Bond-film ‘Goldeneye’ wordt in zijn geheel nagebootst, inclusief stuntwerk. Tijdens ‘We Don’t Need Another Hero (Thunderdome)’ wordt de complete ‘Mad Max’-entourage van stal gehaald, met Tina Turner in haar outfit van Aunty Entity. Alleen Mel Gibson ontbreekt nog, maar hij verschijnt wel op de videoschermen. Bij de rocksong ‘Acid Queen’ vormt Tina’s rode jurk onderdeel van het decor.

De ruim twee uur durende show is veel te kort om alle hits van Tina Turner in te proppen. De periode met wijlen Ike Turner, waarin ze prachtnummers maakte als ‘A Love Like Yours’ en ‘I’ve Been Loving You Too Long’, blijft grotendeels onderbelicht. Datzelfde geldt voor de duetten die ze zong met David Bowie (‘Tonight’), Bryan Adams (‘It’s Only Love’, ‘Without You’), Robert Cray (‘634-5789’), Rod Stewart (‘It Takes Two’), Barry White (‘In Your Wildest Dreams’) en Eros Ramazzotti (‘Cose Della Vita’). Los daarvan vormt de setlist van dit uitputtende optreden een mooi overzicht van een vijftig jaar lange carrière. Ter afsluiting van het concert laat Turner zich van haar meest breekbare kant zien, tijdens een meeslepende uitvoering van de ballad ‘Be Tender With Me Baby’. Daarmee komt er een einde aan de carrière van de best verkopende zangeres aller tijden. Tenminste, als Tina Turner niet over een paar jaar besluit toch maar weer eens een wereldtour te ondernemen. Zo niet, dan is dit een waardig afscheid van een fenomeen. Al komt ze nog eenmaal terug in het Gelredome, op 2 mei. She’s simply the best!