VERSLAG: Sticks - 13/02 - AFAS Live

Sticks - 13/02 AFAS Live

Sticks is wel wat gewend. Op 13 februari staat hij voor zijn tweede keer op het podium van de AFAS Live, en tussen die eerste en tweede keer stond hij in 2016 in de Ziggo Dome voor het destijds grootste Nederlandstalige Hiphop optreden ooit.
Maar ondertussen is de veteraan de veertig ruim gepasseerd, en Tim Beumers wist het uitstekend te verwoorden; “Mooi dat ‘rap is voor de jeugd’ veranderd is nu rap ouder is geworden in Nederland.”
En dat vindt zijn bewijs in het feit dat er vanavond zo’n 5000 man naar het Amsterdamse podium zijn gekomen om te vieren dat misschien wel de beste Nederlandstalige rapper nog altijd aan het oogsten is, in een Hiphop landschap dat om hem heen ontzettend veranderd is, waarin hij desondanks altijd zichzelf is gebleven.

We zijn hier terecht gekomen omdat de Zwollenaar in 2024 alweer zijn zevende solo studio-album heeft uitgebracht met ‘Zonneschijn’. En dat is ook meteen een belangrijke rode draad in de show. Want we beginnen zoals het album begint, relatief rustig, maar de toon wordt gezet door een minimalistische, maar vanaf het eerste moment imponerende lichtshow. Op de enorme stage wordt Sticky Steez’ vergezeld door producer Kubus achter de draaitafels, en verder is er alleen plek gemaakt voor een microfoonstandaard.

Ondergetekende was in de hoogtijdagen van Sticks’ formatie ‘Opgezwolle’, regelmatig bij die shows te vinden. Daarom komt het best wel als een verrassing dat de rapper tegenwoordig een kleine choreografie in zijn show heeft verwerkt. Het is zeker niet het niveau dat een Kendrick Lamar tentoonspreid, maar het ademt zelfvertrouwen.

Net zoals het feit dat de rapper een aantal keren de tijd neemt om de muziek het werk te laten doen, en doodstil in een enorme lichtstraal staat. Tot het weer tijd is om een teen in zijn imposante discografie te dippen.

En hij is zeker niet alleen vanuit Overijssel naar de hoofdstad gereden. Zo’n beetje de hele fakkelbrigade is met hem mee gekomen. Maar voordat zij het podium opkomen, is het Big2 van The Opposites die tevoorschijn komt. Als er toch één Nederlandse producer is die mee kan komen met het geweld dat Delic, Kubus & A.R.T. maken, dan is het Big2 wel. Met ‘Vogelvrij’ & ‘Leef een beetje’ wordt de eerste helft van de show afgesloten, en is het hoog tijd voor dat lijstje aan redenen waarom we in zulke grote getalen naar deze show zijn gekomen.

Het is tijd voor de klassiekers. En als je Kubus achter je hebt staan, is het een korte rit naar ‘Hamvraag’. Die beukte 20 jaar geleden al door de gemiddelde ribbenkast heen, en vandaag is dat niet anders. Net zoals ‘Strik je veter’. Rico komt tevoorschijn voor wat misschien wel het ultieme anthem is voor de ‘pit’ die al jaren voor het podium van Opgezwolle ontstaat.

En als we nog niet zeker weten waar ze vandaan komen, maken ze met ‘Verre Oosten’ aan alle twijfel een eind. We worden meegenomen van hoogtepunt naar hoogtepunt, en krijgen ‘Eigen Wereld’, ‘Collucci’ & ‘Gekkenhuis’. Voor die laatste komt Jawat! erbij. Hij dropte in 2005 zijn ‘Ut Zwarte Aap’, en is in 20 jaar niks van zijn woede kwijt geraakt. Zijn woorden komen nog steeds uit zijn tenen, en ‘Koppensnellers’ blijft een patser van een track.

Voor ‘Zelfliefde’ neemt Sticks ons weer mee terug naar 2024, om even te laten horen dat Kubus weliswaar gegroeid is, maar nog steeds ontzettend herkenbare en grondige beats produceert, die allemaal het beste te beschrijven zijn als ‘smerig lekker’.

Maar we duiken meteen weer terug in de tijd met ‘Tijgers & Draken’ om de spanningsboog strak te houden, om vervolgens Freez, James, Rico & Typhoon op het podium te ontvangen. We krijgen eerst de nieuwste track van de Fakkelbrigade, ‘Zijn we nog Ok?’ van Sticks’ laatste album, om vervolgens met ‘Colucci’ weer terug te duiken.

En bij dit publiek kan je Typhoon niet laten vertrekken zonder ‘Bumaye’ ten gehore te brengen, dus worden we ook daar op onze wenken bediend. We hebben amper tijd om op adem te komen tussen al dat vuurwerk, en de show die ruim twee uur duurt, vliegt werkelijk voorbij.

Sticks heeft er geen last van. Want wat is een betere adempauze dan één van je grootste hits gebruiken om het publiek het werk te laten doen. ‘Gekke Gerrit’ komt integraal uit 5000 kelen. ‘Hoedenplank’ heeft hetzelfde effect, en dan zitten we plotseling al in het laatste kwartier.

We worden na een eindeloze barrage aan knallers opeens verrast door een a capella versie van ‘Zonneschijn’. Je kan een speld horen vallen in het publiek wanneer Junte Uiterwijk een prachtige ode aan zijn overleden moeder brengt. We durven pas weer adem te halen wanneer we mogen proosten op het leven met ‘Spaanse Vlieg’, en zwaaien af met nóg zo’n klassieker in ‘Doag’.

Een avond waar Sticks alles uit de kast haalt, en tegelijkertijd bij vlagen het gevoel geeft dat we bij hem in de huiskamer zitten. Veel beter kan 25 jaar aan muziek niet gevierd worden.