VERSLAG: Talib Kweli - 20/02 - Melkweg

Talib Kweli - 20/02 - Melkweg

Talib Kweli is niet de makkelijkste rapper om fan van te willen zijn. Niet alleen heeft de beste man negentien albums op zijn CV staan, bovendien zijn er op al die albums weinig teksten te vinden die nérgens over gaan. Jay-Z zei ooit “If skills sold, truth be told, I’d probably be, lyrically Talib Kweli.” Dus wanneer hij op 20 februari de planken van de Melkweg op loopt, en tegen een uitstekend gevulde zaal aankijkt, is het een klein beetje afwachten wat voor avond we kunnen verwachten. Geen voorprogramma, alleen zijn eigen DJ die een fijne en ontspannen set ten gehore brengt, tot de Black Star rapper de touwtjes in handen neemt.

Vanaf het eerste moment is het meteen duidelijk dat de rapper van Brooklyn naar Amsterdam is gekomen voor een feestje. We openen met een heerlijke Dangermouse beat voor ‘Old School Rules’, waar we tijdens het refrein de vraag krijgen of we “one two three four” in het Nederlands willen scanderen.

De toon is gezet, en hij heeft ons meteen te pakken. We maken ook meteen uitstapje naar één van zijn vele tracks die door Madlib is geproduceerd om een eerste speldenprik aan de collectieve vijand van vanavond uit te delen.

Zijn strijd tegen fascisme krijgt een centrale rol in de show, dat is meteen duidelijk. En hij doet ook geen enkele poging om de povere staat van zijn thuisland te bedekken met een laagje suiker.
Maar de manier waarop hij vanavond de strijd aan wil gaan, is met de liefde. Overtuigd dat hij de beste rapper is als het gaat om praten over de liefde, daagt hij onder andere Wale, Drake & J. Cole uit, om vervolgens het schitterende ‘Never Been in Love’ op te starten.

We gaan van hot naar her door zijn ouvre, ondersteund door een collectie beelden uit zijn video’s op de beamer achter hem, en hoewel de rapper nooit echt mainstream succes heeft gekend, heeft hij met zijn kwaliteiten er toch voor gezorgd dat hij met de allergrootste namen in de industrie heeft kunnen werken. En dat is te horen in de verscheidenheid aan producers die voorbij komen. De eerder genoemde Danger Mouse en Madlib worden bijgestaan door onder andere Hi-Tek, DJ Quik, en J Dilla. Voor laatstgenoemde, de legendarische producer uit Detroit, wordt ook nog even een speciale ode gecreëerd, wanneer er een jongen in het publiek vol trots zijn “All songs produced by J. Dilla” shirt aan Kweli laat zien, en vraagt of ze ‘Official’ kunnen spelen. Talib wijkt graag even af van zijn setlist, en bediend hem op z’n wenken.

Vervolgens neemt hij weer even de tijd om te oreren over de rode draad, en dan vooral over de Nazi praktijken die momenteel gaande zijn in zijn thuisland. “Diversity is our strength!” en “It’s the colonized versus the colonizer” maken denk ik het beste duidelijk wat hij ons probeert mee te geven op deze avond.

Zeker wanneer het tijd is om zijn grootste hits ten gehore te brengen. Geproduceerd door Kanye West zijn ‘Get By’ en ‘Get ‘em high’ absolute parels in het ouvre van de New Yorker, maar hij breekt in bij zijn eigen track om even duidelijk te maken hoe hij tegen de fratsen van West aankijkt. Hij weet ons te vertellen dat hij altijd een goede vriend is geweest, maar dat hij ook niet precies weet waar z’n maat nu doorheen gaat, dat hij een grens over is gegaan, en dat we daar tegen in opstand moeten komen.

En zijn manier om een middenweg te vinden is door er voor te zorgen dat alle winst die normaal gesproken naar Kanye zou gaan, nu naar een stichting van Nina Simone gaat, waar zijn grootste hit van is gesampled. Een mooi gebaar, waar door hij (gelukkig) alsnog die twee parels van tracks in kan zetten.
Na ongeveer een uur loopt hij nog even van het podium af, om ons nog een toegift te kunnen geven, maar we snappen vanavond natuurlijk allemaal dat hij niet weg kan zonder ‘The Blast’, welke dan ook grondig mee gerapt wordt in het publiek.

Hij drukt ons nog even op het hart dat we na afloop van de show van harte welkom zijn om naar één van de coffeeshops in Amsterdam te komen, want daar zal hij nog een paar uurtjes platen gaan draaien. Ondergetekende slaat die uitnodiging vriendelijk af, en terwijl Derek & The Dominoes met ‘Layla’ door de speakers knallen vertelt hij ons nog één keer: “Be kind to each other.”
Het is duidelijk, Kweli heeft genoten, zowel van Amsterdam als van de Melkweg, en wij genieten grondig met hem mee.