VERSLAG: Cage The Elephant - 23/02 - AFAS Live

Cage The Elephant

De broers Matt en Brad Schultz zouden ooit na een optreden zijn benaderd door een fan die maar bleef herhalen: You have to cage the elephant. Sindsdien draagt hun band die naam. Sinds 2007 timmert Cage The Elephant in een redelijk stabiele bezetting aan de weg, en met succes.

Na twee Grammy-overwinningen en een recente nominatie voor het vorig jaar verschenen Neon Pill, speelt de band vanavond haar grootste eigen show op Nederlandse bodem. Hun mix van rock, pop, funk en soul krijgt een rauwe rand: dit is Cage The Elephant op z’n meest classic rock. De gitaren razen ongenadig hard over het publiek heen.

Pas tegen half tien betreedt de band het podium, nadat twee stevige punkrockacts het publiek al hebben opgewarmd. De muzikanten vormen een driehoek rond zanger Matt, die al snel klaagt over het gladde podium—al weerhoudt dat hem er niet van om als een bezetene op en neer te springen. Ook zijn bandleden laten de aanvankelijke opstelling al snel achter zich en bewegen zich energiek over het podium.

Cage The Elephant blijkt een op hol geslagen testosterontrein die zonder adempauze door de AFAS Live raast. Soms zo bruut als Black Sabbath, dan weer met de rauwe felheid van de Sex Pistols, maar altijd met een popgevoeligheid die doet denken aan Imagine Dragons. Een moment van rust? Vergeet het maar. Back Against The Wall en Ain’t No Rest for the Wicked verdienen het om boven de massa uitgetild te worden, maar verdwijnen hier bijna in de sonische storm. Ze zijn voorbij voordat je het doorhebt.

Een uur lang dendert de show onverbiddelijk voort, totdat de climax wordt bereikt met Sabertooth Tiger: een gitaar sneuvelt op het podium en de lange galm laat AFAS Live lichtelijk verbouwereerd achter. De olifant is los in Amsterdam. Tijdens de toegift wordt het gaspedaal nog één keer stevig ingedrukt, al krijgen we slechts luttele seconden om echt naar Matts stem te luisteren.

Cage The Elephant imponeert met rauwe energie en kracht. Maar in hun ziedende olifantenmars gaat vanavond een deel van de muzikale subtiliteit verloren. De liedjes van deze band verdienen beter.