VERSLAG: Solomon Burke - 27/5 - Effenaar

Solomon Burke 27/5 - Effenaar

Twee jaar geleden stond Solomon Burke hier ook in de Effenaar. Nu is hij weer terug maar van een afscheidstoernee is nog lang geen sprake. Het begon in de jaren vijftig met zijn eerste album. Sindsdien heeft hij niet stilgezeten. In zijn 69 jaar heeft hij meer dan 36 albums opgenomen en 21 kinderen verwekt. Naast zijn werk als predikant en eigenaar van zowel een kerk als begrafenisonderneming is zijn voornaamste bezigheid optreden in alle uithoeken van de wereld.

We staan vanavond in de grote zaal van de Effenaar. Het is gezellig druk maar niet uitverkocht. Wanneer dan eindelijk de lichten dimmen blijft het gordijn vreemd genoeg dicht. De band begint wel al met spelen en even later horen we ook Solomon zingen. We kijken nog steeds uit op een groot zwart gordijn en luisteren naar ‘Cry To Me’, een geweldig nummer uit de oude doos.

Eindelijk gaat het gordijn open en we zien The King of Rock n’ Soul op zijn troon zitten. Hij is omringd met rode rozen en mooie vrouwen in glitterpakjes. Om dit alles heen staat zijn begeleidingsband, bestaande uit drie blazers, twee toetsenisten, gitarist, bassist en een strijker. Hij komt zijn stoel niet meer af maar zelfs zittend kan hij zonder probleem het publiek vermaken. “Work for him” roept hij tegen zijn violiste en hij wijst een man in het publiek aan. Ze gehoorzaamd en gaat viool voor hem spelen.

Er passeren vele mooie nummers de revue zoals ‘That's How I Got To Memphis’, ‘Soul Searchin’ en ‘Like A Fire’. Tussen de nummers door horen we ineens iemand een paar keer “Stepchild” roepen vanuit de zaal. De King antwoord dat hij dit nummer alleen wilt spelen als die persoon zelf komt zingen. Enkele oogflitsen later staat die persoon (waarschijnlijk een Bob Dylan fan) op het podium en zingt uit volle borst mee.

Als eerbetoon aan al zijn muziekhelden krijgen we nog een compilatie te horen met onder andere ‘Dock On The Bay’ van Otis Redding en ‘Stand By Me’ van Ben E. King. Het Idols gehalte stijgt, wanneer er iemand vanuit het publiek op het podium mee gaat zingen. Mocht er een volgende ronde zijn, dan zou ze zeker doorgaan. Helaas verandert de muziekshow in een ceremonie, haar vriend komt namelijk ook op het podium. We moeten dus toekijken hoe soulzanger Solomon Burke veranderd in een priester die het stelletje eeuwige liefde en trouw laat bezegelen. Gelukkig duurt dit niet eeuwig en gaat de show uiteindelijk weer verder.

Het nummer ‘Don't Give Up On Me’ zingt Solomon veel krachtiger en klinkt hierdoor beter ten opzichte van de albumversie. Wanneer Solomon vraagt of het publiek bij hem komt stroomt het podium snel vol. Ze dansen mee en blijven daarna naast hem zitten. Met de cover ‘What A Wonderfull World’ van Louis Armstrong naderen we zowat het einde van het concert. Als afsluiter krijgen we zijn eigen hit ‘Everybody Needs Somebody To Love’ te horen en de vrouwen voor het podium krijgen een rode roos als aandenken mee naar huis. Solomon is niet alleen een goede zanger maar ook een charmeur.