VERSLAG: Postman - 25/3 - Simplon

Postman @ Simplon 25/03/2010

Ondanks het feit dat hij inmiddels in Amerika woont vond Postman toch nog tijd om in het kader van zijn laatste album ‘Postman’ een kleine promotietour door Nederland te maken. Op ‘Postman’ heeft het ex-Postmen lid met een meer naar rock en pop neigende plaat een andere, ook aangename, weg ingeslagen dan die we van het Postmen geheel gewend waren, vraag is alleen hoe dat live zal gaan klinken.

Eerst mag voorprogramma Yootha de zaal een beetje opwarmen en daar mislukt ze helaas jammerlijk in. De tamelijk simpele popliedjes worden zo goed als akoestisch gespeeld en zijn in eerste instantie noch vervelend noch inspirerend. Maar om een of andere reden moet Yootha het idee hebben gekregen dat ze een sollicitatie doet voor Klokhuis. De zaal word toegesproken als waren we een stel twaalfjarigen. Verscheidene mensen besluiten logischerwijs ook om vertier buiten de grote zaal te gaan zoeken.
Haar korte setje eindigt met het welbekende Postmen nummer ‘Cocktail’ en vanaf dat moment begint de zaal in beweging te komen. Het enthousiasme neemt nog meer toe als zonder pauze de band van Postman haar plaatsen inneemt om gelijk door te knallen met Postman.

Waar Postman echter beloofd had de ‘Postman’ tour met een 12koppige band uit te voeren lijkt het wel of er een plotselinge ziekte epidemie is uitgebroken onder zijn bandleden. Van de twaalf man zijn er nog twee gitaristen, een drummer en een zangeres over. Zonder enige verdere verklaring worden de nummers echter gespeeld alsof zijn gehele band op het podium staat.

Nu kun je het achterwege laten van instrumenten als een keyboard gemakkelijk weg bluffen bij de wat meer pop en rock georiënteerde nummers van het ‘Postman’ album, maar bij reggae gaat dit toch een stuk moeilijker. De wijze waarop de meer reggae gerichte nummers van Postmen gespeeld worden bezorgd je als bezoeker bijna plaatsvervangende schaamte. Dieptepunt is ‘U wait’, het nummer dat haar kracht te danken heeft aan het heerlijke keyboardmelodietje en nog fijnere blazers wordt gespeeld met de illusie dat het allemaal live gebeurt.

Dit belemmerd ook de spontaniteit van de show waardoor nergens wordt afgeweken van de originele versies van de nummers. Naast de uiteraard verder sterke raps van Postman, was het de stoere zangeres die het optreden nog redde. Onder andere op ‘Downhill’ bewijst ze niet onder te doen voor Anouk. Aangezien Postman ook niet de moeite neemt om zijn band voor te stellen blijft haar naam helaas onbekend.

Postman bewijst desondanks een van de betere MC’s van Nederland te zijn, maar als je geenszins van plan bent om een echte live show te doen dan moet je dat ook niet pretenderen. Je show voor de helft van een bandje spelen is net zo goed een tape show als een DJ optreden en bij laatstgenoemde weet je als bezoeker in ieder geval wel waar je aan toe bent!