VERSLAG: Rise Against - 8/9/06 - Melkweg

Rise Against - 8/9/06 - Melkweg

Dit concert heeft de perfecte omstandigheden. Het is vrijdagavond, de laatste dag van de week en iedereen wil met z’n vrienden ergens heen. In Nederland kom je dan al snel uit bij de wereldstad Amsterdam. Vanavond bijvoorbeeld staan hier in de Melkweg drie bandjes te spelen voor slechts 11 euro! Dat dit garant staat voor succes is een feit: de zaal kan al ruim van te voren het bordje 'uitverkocht' aan de deur hangen.

Opvallend is dat de bands van vanavond ook echt een vaste package zijn, dus niet een door de Melkweg samengesteld zootje. Gelukkig maar, want de programmeurs van deze zaal gooien vaak de meest verschillende genres samen op één avond. Aangezien het een package is, spreken we ook niet over een headliner en/of support-act. Dit betekent dat alle drie de bands vandaag even lang de tijd krijgen om voor het Amsterdamse publiek te spelen.

De opener van vandaag is het Spaanse trio Berri Txarrak, dat Spaanstalige punkrock maakt. Voor de meesten onverstaanbaar, maar daardoor niet minder leuk. Doordat het de minst bekende naam is van de avond proberen ze zich erg te bewijzen. De podiumpresentatie mag er dan ook zeker zijn. Bassist Aitor Goikoetxea staat elk nummer met zijn lange haren rondjes te draaien in de lucht. Doe dat maar eens na! Het publiek gaat er echter niet zo erg in mee, deze staan eerder verbaasd te kijken naar deze twaalfjarige band. Een gemiste kans is het niet spelen van 'Denak Ez Du Balio', een nummer samen met zanger Tim McIlrath (Rise Against). Maar wellicht wordt deze samenwerking bewaard voor de laatste avond van de tour.

Nadat het podium snel is omgebouwd, krijgen we de typische Amerikaanse (meezing) punk van A Wilhelm Scream (AWS). Een band die niet verrassend is gecontracteerd bij Nitro Records, het label van Dexter Holland en Greg Kriesel (beiden afkomstig uit The Offspring). Gelukkig hebben deze vijf jongens al heel wat meer aanhang dan hun voorgangers. Er wordt dan ook massaal meegedaan wanneer zanger Nuno Pereira om de zoveelste circle-pit vraagt. Afgezien van deze oproepjes, praat de band maar weinig met het publiek. In ruil daarvoor krijgen we veel nummers in weinig tijd. Wanneer de jongens klaar zijn met spelen, blijft het publiek ongeduldig staan voor de laatste band.

Deze laatste band is het Amerikaanse Rise Against. Opvallend is dat deze grootste naam van vandaag tevens de jongste is. Slechts zeven jaar maken deze jongens lekker in het gehoor liggende punknummers. Het is dan ook niet heel raar dat hun laatste twee albums zijn uitgebracht door het major label Geffen Records (onderdeel van Universal Music). Dit betekent dat ze labelmaatjes zijn met acts als Snoop Dogg en Mary J. Blige. Hoewel de jongens van Rise Against op hun albums niet echt true punk laten horen, bewijzen ze tijdens hun optredens het tegendeel. Of dit positief is, is maar de vraag. Doordat de nummers live veel feller worden gespeeld, verdwijnt de emotie er veelal uit. Een show van het viertal staat bekend om de crowdsurfers en stagedivers. Helaas wordt stagediven onmogelijk gemaakt door de beveiliging op het podium.

In de uitverkochte Max-zaal is het helaas te druk om ook maar iets van een dansvloer te creëren. In plaats van pogoën, is het tegen elkaar aangedrukt staan en alle kanten op geslingerd worden. Rise Against is duidelijk te commercieel geworden voor de underground, maar tegelijkertijd te underground voor de mainstream. Aan hen de keuze.