VERSLAG: Killswitch Engage - 17/1 - Tivoli

Killswitch Engage - 17/1 - Tivoli

Het was opeens nog even spannend voor de fans van Killswitch Engage of de mannen daadwerkelijk in Utrecht zouden verschijnen. Eind vorige week bleek in Brixton namelijk dat gitarist Adam dringend een operatie aan zijn rug moest ondergaan. Drie shows werden afgezegd. Gelukkig blijkt op woensdag dat het concert in Tivoli gewoon doorgaat.

Het is al lekker vol als Bring Me The Horizon het podium betreedt. Er is genoeg ruimte voor een moshpit en er wordt dan ook al vroeg van die gelegenheid gebruik gemaakt. Misschien wel omdat de band een brei aan geluid teweeg weet te brengen waar geen touw aan vast te knopen is. De zanger is in ieder geval sympathiek en verontschuldigt zich voor zijn stem. Meermaals mengt hij zich in het publiek om hulp te zoeken.

Vervolgens is het de beurt aan The Haunted. Het publiek lijkt niet erg onder de indruk van het eerste nummer, maar bij het tweede nummer gaat het helemaal los. Het geluid is al iets beter, maar helemaal goed is het nog lang niet. De heren spelen een lange set van bijna drie kwartier. Het publiek maalt er in ieder geval niet om.

Precies om kwart over tien is het dan eindelijk de beurt aan Killswitch Engage. Het publiek maakt duidelijk dat ze toch echt voor deze band gekomen zijn en de Tivoli lijkt wel een stadion geworden, zo luidkeels worden de heren begroet. De band is zichtbaar blij met deze ontvangst. Ter vervanging van gitarist Adam is Peter Wichers erbij gehaald, de ex-gitarist van de band Soilwork.
Killswitch Engage opent met het ijzersterke ‘A Bid Farewell’. Eindelijk is het geluid goed en zijn de individuele muzikanten van elkaar te onderscheiden. Het heerlijke refrein wordt vervolgens uit volle borst meegezongen. Al met al een indrukwekkende opening.

Eveneens indrukwekkend is de stem en showmanfactor van zanger Howard Jones. Niet alleen kan hij krijsen en schreeuwen als de beste, hij heeft ook een erg prettig clean stemgeluid. Bovendien beweegt hij continue: omhoog, omlaag, van links naar rechts, hij staat geen moment stil. De uiterst sympathieke indruk in de interactie met het publiek maakt het af.

De set heeft een lekker tempo waarbij netjes het nieuwe werk met het oude wordt afgewisseld. Van het album The end Of The Heartache komt onder meer ‘When Darkness Falls’ voorbij en van Alive Or Just Breathing bijvoorbeeld de nummers ‘My Last Serenade’ en ‘Life to Lifeless’. Van het nieuwe album wordt het meer melodieuze ‘My Curse’ opgedragen aan de dames in de zaal. Ook de heren gaan echter goed los op wat weleens één van de sterkste metaltracks van deze eeuw kan zijn.

Helaas houdt de band het na een uur voor gezien. Voor de mensen op de vloer misschien een zegen, gezien de uitputtingsslag die zij hebben geleverd. Van enorme circlepits tot collectief springen, het gebeurde allemaal. Het toont eveneens aan wat een complete band Killswitch Engage is. Niet alleen bespelen de mannen het publiek subliem, maar ze zijn ook uiterst bedreven met hun instrumenten. Hard en melodieus, maar ook meedogenloos en bruut. Het zou me niets verbazen als deze band nog veel groter wordt. Hij verdient het.