VERSLAG: Ben Folds - 30/1 - Paradiso

Ben Folds - 30/01/2007 Paradiso

Het is bijna tien jaar geleden, dat Ben Folds ons landje voor het laatst heeft aangedaan. Naar zijn komst werd gezien de uitverkochte Paradiso reikhalzend uitgekeken. En terecht, blijkt naderhand!

Ben's optreden begint jolig. Door de zaal schalt 'In The Air Tonight' van Phil Collins en de man waarom het allemaal draait vanavond, zit verstopt achter het drumstel. Met een droge knal maakt hij een einde aan het nummer en springt tevoorschijn.

De toon is gezet. Na drie akkoorden 'Annie Waits' heeft Ben Folds al niet meer de rust te zitten en neemt hij een klassieke karate-houding aan (rechte rug, rechterbeen diep gebogen voor en linkerbeen gestrekt naar achter). Deze houding is uitgevonden om efficient veel kracht op een tegenstander uit te oefenen. Dat bij Ben Folds deze tegenstander naar de naam Yahama luistert en een piano is, doet er niet toe. Deze piano krijgt het zwaar te verduren vanavond.

Na Annie Waits neemt de band, Ben Folds wordt aangevuld door een drummer en bassist, gelijk gas terug met 'The theme of DR. Pyser'. Deze tempowisselingen komen gedurende het opdreden steeds terug en houden het optreden interessant en afwisselend.

Regelmatig neemt Ben Folds de tijd om grappen te maken met het publiek. Zo introduceert hij zijn nieuwe techno-sound en gaat zijn vaste improvisatie-nummer 'Rock this Bitch' over een pijnlijk avontuur van een vriend in Las Vegas. Hij krijgt alle lachers helemaal op zijn hand met het nummer 'Bitches ain't shit' van Dr. Dre. De bebrilde Amerikaan heeft nieuwe muziek geschreven op de botte pimp-teksten van Dr. Dre. Het effect laat zich raden.

Gelijk hierna weer zo'n contrast. Drummer en bassist worden van het podium gestuurd en Ben Folds geeft drie van zijn meest gevoelige nummers solo ten gehore.

Op naar de climax! Inmiddels is dit een inkoppertje geworden. Het publiek is al helemaal gewonnen en gewillig zingt Paradiso van boven tot onder mee met 'Army' en 'Not the same'. Even is te horen waarom Paradiso vroeger als kerk dienst deed. Wat een prachtige galm als een uitverkocht Paradiso uit volle borst meezingt.

Het publiek is dermate extatisch dat het niet genoegen neemt met één encore. Hoewel de dj al een nummer opgezet heeft, komt Ben Folds een tweede keer terug voor 'Zak and Sara'. De pianokruk, die toch al weinig gebruikt werd, belandt een paar keer op de vleugel en iedereen kan moe en voldaan naar huis.

Laten we hopen dat het niet weer tien jaar duurt tot het volgende optreden van Ben Folds.