VERSLAG: Kaiser Chiefs - 14-11 - Heineken Music Hall

Kaiser Chiefs - 14-11 - Heineken Music Hall

Vanavond zal de Heineken Music Hall zich verhullen in het thema feest. Twee feestbands zullen voor een aangenaam strovuurtje zorgen, en de Kaiser Chiefs dienen zich voor een gloeiend lava-effect dat zich razendsnel vermengt met de zaal. Mooie woorden, of beter; mooie verwachtingen. Na talloze optredens in Nederland, en laatst nog een prima show op Lowlands, kunnen we er haast blindelings van uitgaan dat het een big and lovely British party zal worden.

Jakobínarína heeft de vrij lichte taak om af te trappen in een halfvolle zaal. Het publiek is immers al in opperbeste stemming, dus veel hoeft deze band uit IJsland niet uit de kast te halen om de menigte te amuseren. We krijgen prima up-tempo rock voorgeschoteld met een flink jaren '70 sausje. Nummers als 'Jesus' en 'This is an Advertisement' doen het erg goed, en het publiek lijkt deze act terecht te waarderen. Zoals ze begonnen met een uitmuntend applaus, zo verlaten dit trioxtrio ook het podium onder een oorverdovend geklap en gegil. Hier gaan we vast nog meer van horen! Heerlijk vuige rock uit een land dat momenteel veelbelovend talent in de startblokken heeft staan.

De avond vervolgt zich met Silversum Pickups. Deze Amerikaanse band werd in 2006 hartelijk ontvangen met het prima Carnavas. Ook vanavond in de Heineken Music Hall weten de heren het enthousiasme over te brengen op de zaal. Zanger Brian Aubert spreekt het publiek toe alsof Kaiser Chiefs net in het voorprogramma stonden. Maar dat maakt allemaal niks uit, de band is lekker op dreef en heeft er zin in. Zo zien we het graag! De muziek klinkt wel wat meer gedempt en afgeschuurd dan op plaat. Qua show zit het wel goed met Silversum Pickups, qua overtuigende live-sound mogen ze de volgende keer vanaf de zijkant meegluren met Jakobínarína.

De zaal begint langzaam steeds voller te druppelen, en wanneer de lichten doven is de Heineken Music Hall het decor van een flinke mensenmassa. In recordtempo verschijnen de Kaiser Chiefs op het podium van de Bijlmer Bierhal. Wanneer eerste knaller 'Everything is Average Nowadays' wordt ingezet zit de sfeer er goed in bij de zaal. De heupen worden gewiekt en de armen zwaaien de lucht in bij menigte in de zaal. Tijdens het derde nummer 'Heat Dies Down' zakt het publieke enthousiasme echter in als een pudding. Ja, er wordt geklapt, zo nu en dan gesprongen en natuurlijk luidkeels meegezongen, maar de explosie die we zagen op festivals als Pinkpop en Lowlands blijft vooralsnog uit.

Aan de band licht het niet, Ricky Wilson klimt zoals gewoonlijk op een monitor om vervolgens een poging te wagen het publiek wakker te schudden met leuzen als: 'We are the Kaiser Chiefs! We are the fucking Kaiser Chiefs!' Toegegeven, veel publiek is gekomen uit nieuwsgierigheid en andere om vooral veel te drinken, en die staan dan ook continu met hun face richting bar en rug naar het podium. Het overige gedeelte is die-hard fan en staat vooraan, of in het eerste vak. Vanaf 'Ruby' begint de menigte voor in de zaal tenminste op te leven, en flink ook. Zij laten de rest wel even zien waarom de Kaiser Chiefs zo populair zijn geworden met vrij simpele rock, volgepropt met opzwepende deuntjes en teksten die na een keer horen zijn mee te zingen.

Wanneer de band na vijftien songs het podium verlaat, is het geen verassing dat ze nog terugkomen. Hetzij voor één nummer. 'O My God' is de inzet van de toegift, en deze wordt de band, net als het vele bier, gretig in dank afgenomen. Voor het eerst vanavond zingt, springt en zweet de zaal pas echt. Aan de band lag het allemaal niet, hoewel verassingen en spontaniteit uitbleven, had het toch eigenlijk in de héle zaal een feest moeten zijn. Op festivals of in kleinere zalen is deze band voorlopig beter op zijn plaats, hoe populair ze dan ook mogen zijn.