VERSLAG: Aimee Mann - 20/10 - Melkweg

Aimee Mann - 20/10 - Melkweg

Je zult in je leven maar weinig concerten meemaken waarbij het doven van de lichten voor de meeste sensatie van de avond zorgt. Het optreden van Aimee Mann is zo’n avond. Niet in negatieve zin overigens. Wie de muziek van de Amerikaanse kent, zal desgevraagd ongetwijfeld haar relaxte geluid, zowel qua stem als muziek, voor de geest halen. Kortom, de dame in kwestie maakt van de Melkweg binnen de korste keren een gezellige woonkamer waar iedereen het prima naar de zin heeft.

Aimee Mann heeft een viertal muzikanten bij zich vanavond. Een bassist annex zanger en twee toetsenisten/organisten die een ware batterij aan keyboards en andere units tot hun beschikking hebben. Geen sound zou in theorie te gek zijn voor deze heren. Maar vanavond gaat het er ingetogen aan toe, en dat is voor niemand een verassing. Ook de drummer verstaat zijn vak. Met veel gevoel en afwisseling weet hij de muziek een extra dimensie te geven. Mann tenslotte hanteert zoals altijd de akoestische gitaar.

De aanpak van de avond is vrij simpel; de show is als het ware opgedeeld in blokken. Eerst komt er wat van het nieuwe album Smilers aan bod, vervolgens wat van de Magnolia soundtrack en tussendoor wat ouder werk. Haar album The Forgotten Arm is jammer genoeg ”The Forgotten Album” gedurende het concert. Maar de kwaliteit van haar overige nummers maakt een hoop goed.

Er is een mooie mix te horen tussen hele rustige nummers als ‘Stranger into Starman’ enerzijds en ‘Borrowing Time’ anderzijds. Werken als ’31 today’ en ‘Freeway’ doen de rest. Soms wordt er erg veel gas terug genomen en dat gaat gek genoeg nog goed ook. Een geheel akoestisch nummer dat solo door Mann wordt vertolkt, wordt nimmer onderbroken door de doorgaans zo horkerige Nederlandse concertbezoeker die vaak liever over de artiest praat dan er daadwerkelijk naar luistert.

Na iets meer dan een uur komt er een einde aan de show die voor je gevoel al zeker anderhalf uur aan de gang was. Voor je gevoel hoeft er geen toegift meer bij, maar na enkele seconden verschijnt de band toch weer op het podium. Een halfbakken poging tot het indienen van verzoeknummers maar het slot wat rommelig. En bovendien is de vaart, voor zover daar sprak van is bij een dergelijk concert’ eruit gedurende de toegift. Niettemin had iedereen het naar de zin op Aimee’s houseparty.