VERSLAG: Walter Trout - 22/11 - Oosterpoort

Walter Trout - 22/11 - Oosterpoort

Ruim 200 keer per jaar betreed meneer Forel (Trout) het podium. Al deze keren pingelt hij jammerklanken richting zijn fans. Vanavond is de Oosterpoort de eer toebedeeld hem te mogen ontvangen.

Walter Trout betovert zijn publiek al met de eerste noot. Zijn geniale getokkel brengt een diepe extase teweeg bij de liefhebbers van zijn muziek. Zo nu en dan hoor je een uitzinnige fan iets bevestigends schreeuwen als “aah jehh” en “Thats right”. De sfeer zit er goed in en dat zal voor de meesten de hele avond opgaan.

Maar na een nummer of drie begint er mij iets te dagen. Eindigen de nummers niet steeds met hetzelfde akkoord en zoekt hij niet steeds weer diezelfde hoge noot? Na de drie volgende nummers weet ik het zeker: Hij begint steeds interessant en origineel, maar na de intro is er weinig onderscheid meer tussen het ene en het andere nummers.

Begrijp me goed, de man is een waanzinnig goed gitaarspeler. Hij doet dingen die weinig anderen hem na doen. Met elke vibratie van zijn snaren toont hij de blues te beheersen. Op het podium staat een zeer muzikale en vakbekwame man. Het is dan ook verbazingwekkend dat zijn spel steeds tot hetzelfde gepingel verwatert.

Walter is niet in staat is tot genuanceerd spelen. Dit wordt vooral duidelijk wanneer hij de organist ruimte geeft om te excelleren. Dan blijkt hij niet te weten wat dienstbaar spelen is. De organist geeft wel een goede solo, maar die komt niet goed uit de verf omdat Walter te iel speelt. Ook uit zijn solistisch werk komt dit gebrek naar voren. Walter focust zich op de pieken en vergeet dat die ontstaan door dalen.

Het meest belangrijke voor een artiest is echter dat hij zijn publiek weet te behagen. En daar slaagt hij in. De hele zaal deint mee op het dreunen van zijn spel. Het lijkt er sterk op dat er maar één in de zaal zit die zo zijn bedenkingen heeft.

Wanneer je van de blues houdt is Walter Trout een aanbeveling. Deze beheerst hij tot in de puntjes. De blues die hij je voorschotelt is echter rauw en ruig. Typisch iets voor de echte man. Wanneer je met je kameraden uit je bol wilt gaan op knallende gitaarblues raad ik je dan ook aan een kaartje te kopen. Hij is het geld meer dan waard.