VERSLAG: dEUS - 7/12 - 013

dEUS - 7/12 - 013

Na drie uitverkochte shows in Paradiso is het vanavond de beurt aan 013 zich klaar te maken voor het summum van de Vlaamse popmuziek; dEUS. Eerder vandaag verzorgde Tom Barman en consorten een akoestisch voorproefje ter ere van het vijfjarige bestaan van NightLiveXS, voor het echte werk moeten we later op de dag toch echt in de grote zaal zijn. Tilburg is niet volledig uitverkocht, maar dat deert niet. Vanavond laat dEUS zien waarom zij met recht als ambassadeurs van de Vlaamse popmuziek mogen worden bestempeld.

Slecht gekozen voorprogramma’s blijven een manco tijdens veel concerten. Voor het Australische Expatriate is dit natuurlijk een mooie gelegenheid zich kenbaar te maken aan het Nederlandse publiek, een overtuigende opwarmer is het niet. Het vuige rockgeluid van deze band doet nog het meest denken aan Kings Of Leon. In hun thuisland heeft deze band enkele bescheiden hitjes gehad, in Europa zie ik ze nog geen potten of pannen breken. Het wordt met veel overtuiging gebracht, met name zanger Ben King doet zijn best vrouwelijke zieltjes te winnen, maar het blijft nergens hangen.

dEUS geeft vanavond een dwarsdoorsnede van zijn oeuvre. Er wordt materiaal gespeeld van Worst Case Scenario tot het vorig jaar verschenen Vantage Point. De carrière van deze band werd gekenmerkt door vele bezettingswisselingen, echter lijken grootvaders Tom Barman en Klaas Janszoons zich in de huidige bezetting te berusten. De laatste twee albums werden met de huidige muzikanten opgenomen, evenals de bijbehorende tours. Dit is te merken aan de hechte club die op het podium staat, die op subtiele wijze nog altijd wordt gedirigeerd door pater familias Tom Barman. Nergens ligt het er te dik bovenop en iedereen musiceert en presteers als gelijkwaardig bandlid.

Evenals de shows in Paradiso, krijgt 013 een dEUS te zien en horen dat op alle fronten imponeert. Deze band weet zowel ingetogen, experimenteel als funky te imponeren en bewijst daarmee zoveel veerkracht te bezitten dat alle muzikale facetten, die dEUS door de jaren heen zich meester heeft gemaakt, met gemak worden vertaald naar de live show. De enige smet op het blazoen is de constatering dat dEUS vanavond beter presteert tijdens de rustigere passages en nummers. Zo pakt de uitvoering van The Architect minder scherp uit als op cd en verzand de spanningsopbouw gedurende Bad Timing een beetje tussen het gitaar- en vioolgeweld van Barman, Pawlowski en Janszoons. Wellicht dat men nog in de akoestische flow zit of er sprake is van vermoeidheid, wie zal het zeggen. Klagen zal echter bij geen van de aanwezigen opkomen. Als je getuige mag zijn van een band die een dermate breed repertoire heeft van zeldzaam hoog niveau, een frontman die het haast uitstervende ras van charismatische, opzwepende en sexy frontman weer nieuw leven inblaast, dan mag zeuren als misdaad of luxe probleem beschouwd worden.