VERSLAG: Public Enemy - 13/12 - Tivoli

Public Enemy - 13/12 - Tivoli

In de muziek heeft hip-hop de afgelopen jaren zich steeds dieper geworteld. Ook in Nederland heeft dat gerenomeerde namen opgeleverd als Extince en Osdorp Posse en meer recentelijk OpgeZwolle en de Opposites Voor de jeugd van tegenwoordig is urban een stijl waar ze zich in vinden met eigen kleding, magazines en tv programma’s als URBNN en TMF Pure waar artiesten als 50 Cent met veel goud, tattoos en schaars geklede vrouwen te zien zijn

In de vroege jaren tachtig was hip hop nog een opkomend muziek genre die niet direct serieus werd genomen. Twintig jaar geleden brak hip-hop door bij de gevestigde orde van de muziek critici met de release van It takes a nation of millions to hold us back van Public Enemy. De feest muziek voor de New Yorkse block partys maaktte plaats voor beladen politieke teksten van rappers Chuck D en Flavor Flav die op deze manier protesteerden tegen de discriminatie van de zwarte minderheden in Amerika. Het album werd door zowel Rolling Stone als Time magazine geplaatst bij de beste albums allertijden. Wegens het twintigjarig jubileum staat deze legendarische groep vier avonden achter elkaar op verschillende Nederlandse poppodia.

Bij binnenkomst in de Tivoli doet het allemaal wat commercieel aan. De merchandise staat al opgesteld met hoodies die behoorlijk aan de prijs zijn. Voor het optreden kondigt de geluidsman nog wat huisregels aan als waardoor het idee binnensluipt dat de grote rapgroep diva gedrag vertoont. Maar als eerst Flavor Flav en daarna Chuck D het podium betreden, Terminator X heeft de groep tien jaar terug verlaten en Prof. Griff mag the USA niet verlaten, blijkt dat ongegrond. Ze zijn bescheiden genoeg om de vele uitgestoken handen te schudden en wordt er zelfs een cap gesigneerd en een fotootje gemaakt. De heren geven aan It takes a nation... van kop tot kont te spelen. Van ‘Bring the noise’ tot ‘Party for your right to fight’ allemaal komen ze voorbij met alle ad libs er tussendoor. We worden verzekerd dat alles live is en er niet geplaybacked wordt. Dit wordt bevestigd als beide heren in ‘Mind terrorist’ die samples live doen. De gitaarriff van Slayers ‘Angel of death’ ragt behoorlijk door de scratches en drums van ‘She watch channel zero?!’ Ook Flavor zelf neemt nog plaats achter het drumstel en blijkt de beats ook strak te kunnen slaan.

Nog steeds is het politieke toon bij Public Enemy aanwezig. Zo wordt er niet alleen stil gestaan bij de slachtoffers van de oorlogen in Irak en Afganistan maar ook bij de onlangs doodgeschoten vijftienjarige jongen in Griekenland. Natuurlijk krijgt aftredend president Bush er nog van langs en wordt aankomend president Obama succes gewenst.

Nadat het album gespeeld is is er naast de twee “nieuwere” nummers ‘He got game’ en ‘Just like that’ nog genoeg oud werk over de overwegend blanke mid-dertige blanke bezoeker te bekoren en mag DJ Lord ook nog zijn dj skills vertonen alvorens de show met ‘Fight the power’ eindigt.

Het is verwonderend dat zo’n grote naam in zo’n kleine zaal niet uitverkoopt. Misschien komt dat omdat alle vier de hoeken van Nederland worden bezocht door de Rolling Stones van de hip hop. En blijft het vooral bij een avondje nostalgie voor de oudere jongere in plaats van een nieuwe generatie dat kennis neemt van een stukje muziek geschiedenis. Want ook twintig jaar na dato blijft Public Enemy nog steeds relevant