VERSLAG: Maxïmo Park - 3/4 - Tivoli

Maxïmo Park - 3/4 - Tivoli

Een aantal jaren terug was er opeens een opkomst van een hele rits Engelse post punk bandjes met Franz Ferdinand Kaiser Chiefs voorop. Het uit Newcastle afkomstige Maxïmo Park (let op mét heavy metal umlaut!) onderscheidde zich door de nog hoekigere riffs in de liedjes en het accent van zanger Paul Smith. Na twee succesvolle albums, debuut A Certain Trigger uit 2005 en Our Earthly Pleasures uit 2007, ligt halverwege mei Quicken The Heart in de winkels.

Het Nederlandse Hsslhff opent met een mix van gitaren en electropop. Eervolle vermelding voor hun uitsmijter, een uitstekende cover Shocking Blues’ Love Buzz wat ontaard in één lange pompende danceversie ala Underworld. Zanger Stefano moet zelfs even achter de rest van de band weer op adem komen.

De pauze tot de hoofdact duurt wat lang en leidt ongeduldig gejoel vanuit de zaal. Als Paul Smith het optreden inspringt, met een sprong waar David Lee Roth jaloers op zou zijn, gaat het los. De bas van Archis Tiku staat wel erg hard waardoor Smith de eerste paar nummers nauwelijks te verstaan is. Dit euvel is gelukkig verholpen tijdens het schitterende ‘Books from boxes’ wat ook op de grootste respons van het publiek mag rekenen waar Smith bijna een beetje verlegen van wordt. De rest is van de show is de frontman, zoals altijd met hoedje, een waar podiumbeest met wijdse gebaren en veel interactie met de eerste paar rijen. Alleen Lukas Wooller achter de toetsen kan de uitbundigheid van de leadzanger enigszins volgen. Er wordt al veel gespeeld van het nieuwe album, waaronder ‘Roller disco dreams ‘ en de aankomende single ‘The kids are sick again’. Hoewel deze met volle overtuiging gespeeld worden missen ze de hoek van de eerdere singles. De nieuwe nummers hebben een meer traditionele song opnieuw vergeleken met ‘Graffiti’, ‘Going missing’, ‘Girls who play guitars’ en ‘Our velocity’. Wanneer deze gespeeld wordt er vanaf het podium tot de bar gesprongen en luidkeels meegezongen.

Al met al een erg goed optreden waarbij het nieuwe werk helaas ondergeschikt is aan het oude. Voor de fans wel leuk om al veel nieuw werk te horen alvorens het album verschijnt.